Lezersrecensie
Literatuur kan zo mooi zijn, zelfs op een eenvoudige manier.
Met ‘Krassels’ zet de nieuwbakken Nederlandse schrijver Jos Govaarts (1951) zijn allereerste roman neer.
De lezer volgt Marcus Halen, de protagonist; hij nadert de kaap van de veertig.
Het leven is hem even niet goed gezind; pech achtervolgt de brave man. Wat is de impact van zijn opmerkelijke ziekte? Hoe is het werkelijk totaal fout gegaan tussen hem en zijn vrouw? Welke weerslag heeft de dood van zijn vader op hem?
Volgt na regen werkelijk zonneschijn? Je mag het alvast hopen voor Marcus, die vooral zichzelf opnieuw moet ontdekken. Dit gaat echter niet zonder slag of stoot.
“Het zat er, het kale plekje aan de rechterzijkant van zijn hoofd, goed zichtbaar tussen de korte donkerbruine krullen. Gisteren was hij bij de kapper. Eddy knipte niet zomaar, Eddy creëerde een identiteit; zowat elke identiteit die je wilde hebben.”
Er is geen tijd te verliezen; vanaf het prille begin beland je zonder aarzeling middenin het verhaal. De auteur staat de hele tijd op scherp; hij moet Marcus immers helpen een onbekende man op het spoor te komen. Mooi uitgangspunt: een mysterieuze brief bezorgen aan een geheimzinnige man. Wil het hoofdpersonage echter wel alles weten over het verleden?
‘Krassels’ is een harmonieus geconstrueerde roman, neergeschreven in een heldere, receptieve taal.
Het heden en het verleden (weergegeven in flashbacks) spelen constant een voorname rol.
Mondjesmaat verneem je hoe de vork aan de steel zit. Vergeet evenwel niet dat Govaarts je wel eens op het verkeerde been weet te zetten. Veel meer weggeven over plot en inhoud zou een doodzonde zijn. De apotheose is in ieder geval geslaagd.
“Hij wilde het doen voor pap. Voor zichzelf. Hij wilde weten waar hij vandaan kwam om zijn onrust te bedwingen.”
Dit debuut is een psychologische roman, waarin de verhouding tussen een vader en zoon grondig is uitgespit. Ook de andere karakters krijgen een duidelijk menselijk gezicht en een geest. Emoties gaat de auteur helemaal niet uit de weg. De settings geeft hij filmisch weer, zodat het verhaal heel erg vertrouwd overkomt. De vleug humor verlicht het geheel.
Andere onderwerpen die boeien, zijn de zoektocht naar wie je werkelijk bent, machteloosheid, vitaliteit, het invullen van het leven.
De ultieme en expliciete boodschap van dit debuut luidt: omhels het leven, hoe dan ook. Doen!
Beter laat dan nooit, dit debuut, want wat een intrigerende eersteling.
Literatuur kan zo mooi zijn, zelfs op een eenvoudige manier.
De lezer volgt Marcus Halen, de protagonist; hij nadert de kaap van de veertig.
Het leven is hem even niet goed gezind; pech achtervolgt de brave man. Wat is de impact van zijn opmerkelijke ziekte? Hoe is het werkelijk totaal fout gegaan tussen hem en zijn vrouw? Welke weerslag heeft de dood van zijn vader op hem?
Volgt na regen werkelijk zonneschijn? Je mag het alvast hopen voor Marcus, die vooral zichzelf opnieuw moet ontdekken. Dit gaat echter niet zonder slag of stoot.
“Het zat er, het kale plekje aan de rechterzijkant van zijn hoofd, goed zichtbaar tussen de korte donkerbruine krullen. Gisteren was hij bij de kapper. Eddy knipte niet zomaar, Eddy creëerde een identiteit; zowat elke identiteit die je wilde hebben.”
Er is geen tijd te verliezen; vanaf het prille begin beland je zonder aarzeling middenin het verhaal. De auteur staat de hele tijd op scherp; hij moet Marcus immers helpen een onbekende man op het spoor te komen. Mooi uitgangspunt: een mysterieuze brief bezorgen aan een geheimzinnige man. Wil het hoofdpersonage echter wel alles weten over het verleden?
‘Krassels’ is een harmonieus geconstrueerde roman, neergeschreven in een heldere, receptieve taal.
Het heden en het verleden (weergegeven in flashbacks) spelen constant een voorname rol.
Mondjesmaat verneem je hoe de vork aan de steel zit. Vergeet evenwel niet dat Govaarts je wel eens op het verkeerde been weet te zetten. Veel meer weggeven over plot en inhoud zou een doodzonde zijn. De apotheose is in ieder geval geslaagd.
“Hij wilde het doen voor pap. Voor zichzelf. Hij wilde weten waar hij vandaan kwam om zijn onrust te bedwingen.”
Dit debuut is een psychologische roman, waarin de verhouding tussen een vader en zoon grondig is uitgespit. Ook de andere karakters krijgen een duidelijk menselijk gezicht en een geest. Emoties gaat de auteur helemaal niet uit de weg. De settings geeft hij filmisch weer, zodat het verhaal heel erg vertrouwd overkomt. De vleug humor verlicht het geheel.
Andere onderwerpen die boeien, zijn de zoektocht naar wie je werkelijk bent, machteloosheid, vitaliteit, het invullen van het leven.
De ultieme en expliciete boodschap van dit debuut luidt: omhels het leven, hoe dan ook. Doen!
Beter laat dan nooit, dit debuut, want wat een intrigerende eersteling.
Literatuur kan zo mooi zijn, zelfs op een eenvoudige manier.
2
2
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Guy Doms
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
