Trefzekere, afgemeten en luchthartige verhalenbundel

Zomer 2019; een nieuwe verhalenbundel van Thomas Verbogt (1952) verschijnt. Slechts 140 kleine pagina’s, goed voor maximaal – voor de tragere lezers - enkele uren leesplezier. Achttien kleine en korte verhalen, waarvan Olifant van zeep veruit het langste is uit de rij en tevens de titel van deze verzameling wegkaapt.

"Ik dacht niet dat ik David Bowie was, wat goed uitkwam, want twee mannen die denken dat ze David Bowie zijn, maken een kleine stad algauw iets te vol. Maar ik was in Bowie, zoals dat heet. Bob Dylan gaf poëzie aan de rock-‘n-roll, David Bowie voegde er theater aan toe."
(Uit Weg van alles)

De schrijver leeft en beleeft; een verhaal dient zich plots aan. Vervolgens werkt hij het mooi uit. Hij vertelt over de gewone dingen des levens, terwijl de auteur zich afvraagt hoe ordinair het aardse bestaan wel is. Uiteraard mag Nijmegen als geboorteplaats van Verbogt niet ontbreken in het boekje. Louter toevallige gebeurtenissen vergroot hij zodanig uit, dat die het vertellen ruimschoots waard zijn. Meestal doet hij dat met een stevige kwinkslag; een portie humor is bij hem nooit ver te zoeken.

“Soms denk ik aan verdriet als ik naar een haringkraam loop. Misschien komt dit doordat ik me de eerste keer herinner, de eerste keer dat ik haring at. Vaak denk ik aan verdriet. Ik eet graag haring , maar dat was niet altijd zo.”
(Uit Smaak van haring)

Vaak weerklinkt een melancholische ondertoon in de verhalen. Dit is met Olifant van zeep zeker niet anders. Zware kost of theatraal wordt het echter nooit; daarvoor is de luchtige en toegankelijke schrijfstijl van Verbogt te prominent aanwezig.

“Als altijd op dat soort avonden lopen heden en verleden door elkaar en tintelen de herinneringen. Het is alsof ik van een afstandje toekijk. Alsof ik er wel ben, maar ook niet.”
(Uit De stilte van november)

Vaak vertrekt Thomas Verbogt vanuit de ik-verteller, waarbij hij meer dan waarschijnlijk heel wat autobiografische elementen verwerkt. Graag keert hij terug naar het verleden, helemaal ondergedompeld in een diepzinnig overpeinzen. Zoals hij heeft ervaren wat voorbij is en hoe hij dit wil overbrengen bij zijn lezers. Als een ietwat houterige, schuchtere verteller stort hij zich – omdat geen andere optie aanwezig is - toch voluit op de dame van de klantenservice in het warenhuis. Omdat zijn wekker het niet doet. Het is slechts één van de vele voorbeelden uit het boek.

Olifant van zeep (de betekenis hiervan lees je in de gelijknamige vertelling) is een trefzekere, afgemeten en luchthartige verhalenbundel.