Bijbehorende stekende tandpijn krijg je er gratis bij.

‘Perfecte resten’ van Helen Fields is een politiethriller – voorzien van een massieve psychologische lading - die zich afspeelt in de Schotse Hooglanden. In principe een voortreffelijk hoofddecor om een mysterieus verhaal in op te voeren.

“Hij gaf zo’n harde klap tegen de zijkant van haar gezicht dat hij haar nekwervels hoorde kraken. ‘Nou mag je lachen,’ zei hij. Ze was echter niet helemaal buiten bewustzijn en hij zou haar een middel moeten toedienen dat haar langer onder zeil hield dan chloroform.”

In dit thrillerdebuut volg je de psychopathische antagonist op de voet; tevens word je geconfronteerd met de door hem ontvoerde vrouwen. Ook maakt de lezer kennis met een nieuw duo politie-inspecteurs. Luc Callanach is half Frans, half Schots. Een veelbelovende carrière bij Interpol in Frankrijk laat hij achter zich en gaat in Schotland aan de slag. Hij is een ‘prince charming’ die niet voor niets vertrokken is uit la douce France. Zijn vrouwelijke collega Ava Turner is aardig, stressbestendig en moeilijk te imponeren.
Callanach wordt geconfronteerd met een reeks kidnappings en lugubere moorden. Turner van haar kant gooit zich volledig op een zaak van achtergelaten pasgeboren baby’s.

In ‘Perfecte resten’ is het meteen duidelijk wie de misdadiger is: Reginald King. Toch zorgt dit gegeven zelfs niet voor een kortstondige deceptie. Je kruipt werkelijk onder zijn hersenpan en belandt in het zieke brein van de psychopaat. De auteur wisselt vaak van perspectief, zodat je het kat-en-muisspel tussen dader en ‘jager’ Callanach perfect kunt volgen. Een andere verhaallijn, waarin Ava Turner haar ding doet, staat overduidelijk in de schaduw van de speurtocht naar King. Deze lezer vindt dit helemaal onterecht.
Het verleden van Luc Callanach en de werkelijke reden van zijn vertrek uit Frankrijk komen eveneens ter sprake.
Beide onderwerpen moeten in ieder geval verder worden uitgespit in de volgende delen. Wie de echte Ava Turner is, vereist ook een grondige uitdieping. Je verneemt veel te weinig over deze pittige dame.
Wat wel zeker is: Ava en Luc zijn twee gecompliceerde personages die een stevig potentieel vormen voor deze nieuwe reeks.
De forensische kant, vooral wanneer het over ‘menselijke tanden’ gaat, is door Fields vooraf nauwkeurig bestudeerd. De settings heeft ze grondig bezocht, dat bevestigt de schrijfster zelf in een interview. Het blijkt ook door de filmische weergave van de locaties. Schrijven kan de auteur zeker wel; ze hanteert een heldere taal en stijl. Met een sporadisch humoristische toon vrolijkt ze de duistere vertelling lekker op.

“Callanach had een beroerde nacht achter de rug. Hij zou zichzelf een fatsoenlijke fles rode wijn als medicijn hebben voorgeschreven, ware het niet dat er slechts een goedkope literfles te krijgen was waar alleen een comazuiper genoegen mee zou nemen.”

Sommige passages doen je wellicht denken aan het oeuvre van Mo Hayder. Zeker wanneer de gruwelijke detail over Kings werkwijze worden neergezet.
Er zijn evenwel nog werkpunten; in het bijzonder wat betreft de eindredactie: schrijven betekent ook schrappen. Totaal overbodige scènes – die ofwel te lang zijn, ofwel geen toegevoegde waarde betekenen - mogen worden weggelaten. Zo is bijvoorbeeld een gebeurtenis rond parachutespringen te uitvoerig uitgewerkt. Dit gaat ten koste van de spanning en vaart. Het ultieme einde (vooral het allerlaatste hoofdstuk) vind ik enigszins een afknapper.

Desondanks kent ‘Perfecte resten’, voor een eerste deel van een serie, geen gemiste start.
Tijdens en na het lezen van het boek krijg je de bijbehorende, stekende tandpijn er gratis bij.