De laatste zomer: meer een roman dan een thriller

Gloria is de hoofdpersoon in ‘De laatste zomer’. In haar tienerjaren heeft Gloria de zomer doorgebracht op een eiland in de Zweedse archipel. Haar moeder richtte daar, tezamen met een aantal vriendinnen, een vakantiekolonie op. De kolonie wordt door de dorpsbewoners overigens met argusogen bekeken.

Twintig jaar na die zomer, die zo’n abrupt einde kende, keert Gloria terug naar het eiland. Ze verblijft in het luxe zomerhuis van de familie van haar nieuwe vriend Adam. Ze geniet weliswaar van de luxe en de heerlijke zomerse weken, maar langzaam keren ook de herinneringen terug aan die zomer met haar moeder. De zomer waarin een van de jongens uit de groep zich met zijn scooter doodreed. Wanneer Gloria op een dag rond de leegstaande villa van de woongroep loopt, vindt ze het levenloze lichaam van een vrouw, met een sjaal over haar gezicht en een verwelkt bosje bloemen in haar handen.

“Weer spreidde hij zijn armen uit alsof hij uit pure gulheid de dagen van zijn ouderschapsverlof aan zijn vrouw had overgedragen. Adam was weer op zijn plek gaan zitten. Hij keek Gloria peinzend aan. Ze vroeg zich af of hij zich ermee zou bemoeien om haar te verdedigen maar toen hij eindelijk wat zie, klonk het eerder als een beschuldiging.”

‘De laatste zomer’ herbergt vrij veel personages, hetgeen de nodige concentratie vergt van de lezer aangezien voor veel van hen slechts een bijrol is weggelegd. Al deze ‘passanten’ worden dan ook nauwelijks gekarakteriseerd. Dat is wel het geval met Gloria; een typisch product van haar opvoeding. Het hoofdpersonage in ‘De laatste zomer’ staat letterlijk en figuurlijk in het midden van het toneel en langzaam maar zeker ga je een zekere sympathie voelen voor deze vrouw met haar uitgesproken opvattingen. Je leeft met haar mee en steeds meer krijg je de neiging haar adviezen te geven.

‘Waarschijnlijk was dat de reden dat ze zo snel waren vertrokken. Ze kon zich die dag nog herinneren. Het was nog maar een paar etmalen geleden dat Jimmy zich had doodgereden. Die zomer met zijn tropische nachten had alle kinderen gek gemaakt. Waarom zou je naar binnen gaan als de temperatuur nooit beneden de twintig graden zakte?”

Aldén hanteert een plezierige en vlotte schrijfstijl. Het feit echter dat het boek wordt gekenmerkt als thriller wekt de verwachting van een uiterst spannend boek en dat maakt ‘De laatste zomer’ niet waar. Het heeft weliswaar thrillerkenmerken, maar kan wat mij betreft dat label niet dragen.

De dialogen zijn goed, met dien verstande dat het jammer is dat de auteur (te)veel informatie in de dialogen tracht te vatten die er beter buiten gelaten hadden kunnen worden. Dat had het verhalende tempo én de spanningsopbouw naar mijn mening ten goede gekomen.

Waar deze auteur overigens wel zonder meer sterk in is zijn haar omgevingsbeschrijvingen. Die zijn fraai en uiterst beeldend.

Tegen het einde van het boek geeft Aldén overigens nog wel even gas en komt de spanning tenslotte tóch nog om de hoek kijken. Dit leidt tot een plot met een gedeeltelijk open einde. Is het aan de lezer om de punt te zetten of komt er wellicht een vervolg?

Over de auteur
Rebecka Aldén is journalist en redacteur. Ze woont in Nacka, net buiten Stockholm. Eerder schreef Aldén ‘De achtste doodzonde’.

Uitvoering
Uitgeverij Cargo
ISBN 9789403120805
Paperback, 320 pagina’s
Vertaling Janny Middelbeek

Over Hanneke Tinor-Centi
Hanneke Tinor-Centi (1960), eigenaar van HT-C Communicatie en Marketing, literair agent, boekmarketeer en recensent.
http://ht-c-communicatie.nl/