Lezersrecensie
Lege kamers
In ‘Lege kamers’ vertelt Susanne Koster het verhaal van de zeventienjarige Venita.
Angelina, het jongere zusje van Venita en haar broer Emilio verdrinkt terwijl de kinderen met z’n drieën zijn gaan zwemmen. Om het verlies en de traumatische gebeurtenis het hoofd te bieden, verhuist het gezin naar Amsterdam en hun moeder bepaalt dat er nooit meer over het ongeval noch over Angelina gesproken zal worden.
Venita gaat gebukt onder schuldgevoelens en zondert zich steeds verder af. De enige die zij vertrouwt is Camila. Venita heeft een sterke band met Camilia en staat enorm onder haar invloed. 'Lege kamers' wordt verteld vanuit het perspectief van Venita.
“De zon piepte door de half openstaande luxaflex mijn kamer binnen en met een vreemd, tevreden gevoel rente ik me uit. Voor het eerst sinds lange tijd voelde ik me uitgerust , was de onrust ingeënt velden of wegen te bekennen en schoten er flitsende stralen energie door me heen. Bruisende energie. Ik sprong mijnheer uit en had het gevoel dat ik iets moest doen.”
Koster ziet kans om op invoelbare en overtuigende wijze de emoties van haar hoofdpersoon over te brengen. Op haast angstaanjagende wijze ‘voel’ je met Venita mee. Venita kampt overduidelijk met onverwerkte rouw om haar overleden zusje. Een traumatische gebeurtenis die geen verwerking kent omdat er thuis niet over gesproken wordt.
“Mijn moeders gezicht werd nog roder dan het al was en mijn vader keek wat ongemakkelijk. Emilio boog zich naar voren en nam een slok van mijn cola. 'We dachten dat je er nog niet aan toe was', zei hij en hij zette het glas weer terug voordat hij me aankeek.”
Chapeau voor de wijze waarop Koster de periode omschrijft waarin Venita midden in haar psychose zit. Dit getuigt van veel invoelingsvermogen, kennis, ervaring en/of research. Het beschrijven van emoties is derhalve de sterkste kant van Koster, maar ook buiten dat heeft deze auteur een fijne schrijfstijl en gaat zij zorgvuldig om met onze mooie taal.
“Mijn hand, die net nog veilig en warm in de zijne had gelegen, verkilde tot op het bot en voordat ik het wist, was ik opgesprongen en schreeuwde ik dat hij zijn mond moest houden.”
Met 'Lege kamers' biedt Koster haar lezers een indrukwekkende kijk op het leven en in het hoofd van iemand met een psychose. De associatie die de meesten van ons van een psychose hebben, wordt daarmee behoorlijk onderuit gehaald.
Een psychose is een hersenaandoening die zich vaak uiterst langzaam ontwikkeld. Wel is er altijd een trigger aan te wijzen. Bij Venita zijn dat haar eenzaamheid en schuldgevoel. Langzaam verliest Venita het contact met de realiteit.
Een psychologische roman voor young adults, over een jonge vrouw die een psychose krijgt. Invoelend en aangrijpend.
Over de auteur
Susanne Koster wordt op 23 november 1957 in Scheveningen geboren. Zowel voor als na het krijgen van haar kinderen, werkte zij in de grafische wereld. Vervolgens werd zij navigator (mentor) bij de Hogeschool van Amsterdam en gaf zij trainingen Interpersoonlijke Beroepsvaardigheden.
In 1993 werd haar eerste korte jeugdverhaal gepubliceerd in een debutantenbundel. 'Zwarte lieveling' was haar eerste jeugdroman, gevolgd door 'Dertien' en ‘Macho’s en mietjes’. De eerste psychologische thriller van Koster was ‘De trap naar de hemel’. Daarna volgden er meer. ‘Lege kamers’ is de negende roman van Koster.
Uitvoering
Clavis B.V.B.A., Uitgeverij
Paperback, 221 pagina’s
ISBN10 9044827073
ISBN13 9789044827071
Over Hanneke Tinor-Centi
Hanneke Tinor-Centi (1960), eigenaar van HT-C Communicatie en Marketing, tekstschrijver, boekrecensent en boekmarketeer.
http://ht-c-communicatie.nl/
Angelina, het jongere zusje van Venita en haar broer Emilio verdrinkt terwijl de kinderen met z’n drieën zijn gaan zwemmen. Om het verlies en de traumatische gebeurtenis het hoofd te bieden, verhuist het gezin naar Amsterdam en hun moeder bepaalt dat er nooit meer over het ongeval noch over Angelina gesproken zal worden.
Venita gaat gebukt onder schuldgevoelens en zondert zich steeds verder af. De enige die zij vertrouwt is Camila. Venita heeft een sterke band met Camilia en staat enorm onder haar invloed. 'Lege kamers' wordt verteld vanuit het perspectief van Venita.
“De zon piepte door de half openstaande luxaflex mijn kamer binnen en met een vreemd, tevreden gevoel rente ik me uit. Voor het eerst sinds lange tijd voelde ik me uitgerust , was de onrust ingeënt velden of wegen te bekennen en schoten er flitsende stralen energie door me heen. Bruisende energie. Ik sprong mijnheer uit en had het gevoel dat ik iets moest doen.”
Koster ziet kans om op invoelbare en overtuigende wijze de emoties van haar hoofdpersoon over te brengen. Op haast angstaanjagende wijze ‘voel’ je met Venita mee. Venita kampt overduidelijk met onverwerkte rouw om haar overleden zusje. Een traumatische gebeurtenis die geen verwerking kent omdat er thuis niet over gesproken wordt.
“Mijn moeders gezicht werd nog roder dan het al was en mijn vader keek wat ongemakkelijk. Emilio boog zich naar voren en nam een slok van mijn cola. 'We dachten dat je er nog niet aan toe was', zei hij en hij zette het glas weer terug voordat hij me aankeek.”
Chapeau voor de wijze waarop Koster de periode omschrijft waarin Venita midden in haar psychose zit. Dit getuigt van veel invoelingsvermogen, kennis, ervaring en/of research. Het beschrijven van emoties is derhalve de sterkste kant van Koster, maar ook buiten dat heeft deze auteur een fijne schrijfstijl en gaat zij zorgvuldig om met onze mooie taal.
“Mijn hand, die net nog veilig en warm in de zijne had gelegen, verkilde tot op het bot en voordat ik het wist, was ik opgesprongen en schreeuwde ik dat hij zijn mond moest houden.”
Met 'Lege kamers' biedt Koster haar lezers een indrukwekkende kijk op het leven en in het hoofd van iemand met een psychose. De associatie die de meesten van ons van een psychose hebben, wordt daarmee behoorlijk onderuit gehaald.
Een psychose is een hersenaandoening die zich vaak uiterst langzaam ontwikkeld. Wel is er altijd een trigger aan te wijzen. Bij Venita zijn dat haar eenzaamheid en schuldgevoel. Langzaam verliest Venita het contact met de realiteit.
Een psychologische roman voor young adults, over een jonge vrouw die een psychose krijgt. Invoelend en aangrijpend.
Over de auteur
Susanne Koster wordt op 23 november 1957 in Scheveningen geboren. Zowel voor als na het krijgen van haar kinderen, werkte zij in de grafische wereld. Vervolgens werd zij navigator (mentor) bij de Hogeschool van Amsterdam en gaf zij trainingen Interpersoonlijke Beroepsvaardigheden.
In 1993 werd haar eerste korte jeugdverhaal gepubliceerd in een debutantenbundel. 'Zwarte lieveling' was haar eerste jeugdroman, gevolgd door 'Dertien' en ‘Macho’s en mietjes’. De eerste psychologische thriller van Koster was ‘De trap naar de hemel’. Daarna volgden er meer. ‘Lege kamers’ is de negende roman van Koster.
Uitvoering
Clavis B.V.B.A., Uitgeverij
Paperback, 221 pagina’s
ISBN10 9044827073
ISBN13 9789044827071
Over Hanneke Tinor-Centi
Hanneke Tinor-Centi (1960), eigenaar van HT-C Communicatie en Marketing, tekstschrijver, boekrecensent en boekmarketeer.
http://ht-c-communicatie.nl/
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Hanneke van de Water
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
