Lezersrecensie
‘Ridder zonder vrees of blaam’: bijzonder boek over een bijzonder mens
George Maduro was aan het eind van de jaren dertig een Bekende Nederlander. Hij was de jonge, knappe zoon van een gefortuneerde Joodse familie uit Curaçao en hij had in alle kranten gestaan met een studentikoze stunt om de eer van zijn familie te redden. De bezettingstijd maakte een einde aan zijn zorgeloze leven. Op de eerste oorlogsdag onderscheidde hij zich door leiding te geven aan de moedige herovering van Villa Dorrepaal, waardoor de Duitse opmars in Nederland was vertraagd. Dat wapenfeit kreeg grote bekendheid, waardoor ook de bezetter wist wie hij was.
George werd actief in het verzet, werd twee maal gearresteerd en ook weer vrijgelaten na zware maanden in het Oranjehotel, maar uiteindelijk belandde hij door verraad in een Duitse gevangenis en daarna in Dachau, waar hij vlak voor de bevrijding aan vlektyfus overleed, achtentwintig jaar oud.
Ter nagedachtenis aan hun enige zoon stelden zijn ouders het startkapitaal beschikbaar voor de bouw van Madurodam.
Mijn visie
Ik moet eerlijk bekennen dat ik weinig of niets wist over George Maduro voordat ik in aanraking kwam met deze biografie. Ik begon dus zonder enig (voor)oordeel aan ‘Ridder zonder Vrees of Blaam’ en werd aangenaam verrast. ‘Ridder zonder Vrees of Blaam’ is een bijzonder boek over een bijzonder mens.
Rechtenstudent en oorlogsheld George Maduro kon zich als geen ander verplaatsen in zijn medemens. Zijn verhaal is boeiend en valt slecht weg te leggen. Dat ligt natuurlijk niet uitsluitend aan het boeiende levensverhaal van de veel te jong gestorven Maduro, maar minstens evenveel aan de onderhoudende en prettige schrijfstijl van Kathleen Brandt-Carey. Het taalgebruik van Brandt-Carey is prachtig verzorgd en hier en daar zelfs bloemrijk. Dat de auteur zich zeer gedegen heeft verdiept in het leven en het zijn van Maduro behoeft geen enkel betoog. Daarvoor lees je simpelweg dit bijzondere boek en je bent overtuigd!
“Maar al kunnen wij de bovenmatige groei van de rassentheorie dan eenigermate verklaren, zij blijft er niet minder gevaarlijk om. Zij kweekt minachting en haat jegens andere rassen, vort tot een matelooze overschatting van de prestaties van eigen volk en ras en dus tot geschiedenisverdraaiing.”
Brandt-Carey weet gloedvol en sfeervol het verhaal van deze man te vertellen. Gedetailleerd omschrijft zij bovendien het exotische Curaçao en het statige Den Haag. De auteur baseert haar verhaal op uitgebreid onderzoek dat in Nederland, Duitsland, Curaçao en de Verenigde Staten is uitgevoerd.
Een prachtig weergegeven biografie van een boeiende, inspirerende man, wiens idealen zwaarder wogen dan veiligheid en die nimmer de moed verloor; een oorlogsheld.
“Hitler had zich voorgesteld dat de invasie binnen een paar uur zou zijn afgerond. Nederland zou een tweede Denemarken worden, met een snelle, bijna slachtofferloze overrompeling van het leger en een snelle capitulatie van de koning, of in het Nederlandse geval, de koningin. De luchtaanvallen zouden het grootste deel van de Nederlandse militaire weerstand vernietigen. Hitler had sowieso al geen hoge pet op van het Nederlandse leger. De antieke wapen en het gebrek aan training waren niet onopgemerkt gebleven door de Duitse spionnen.”
George Maduro werd op 15 juli 1916 in Willemstad (Curaçao) geboren. Zodra hij 18 jaar is gaat hij Rechten studeren in Leiden. Tijdens de Tweede Wereldoorlog zet hij zich in als reserveofficier bij de Nederlandse cavalerie. In de Meidagen van 1940 leidt hij op heldhaftige wijze een aanval op Villa Leeuwenburg (tegenwoordig huize Dorrepaal) in Rijswijk.
In 1943 wordt Maduro aan de grens tussen België en Frankrijk opgepakt en gevangen gezet in Saarbrücken, Duitsland. Hij spreekt de andere gevangenen moed in en legt contact met de cipiers om te trachten hen ervan te overtuigen dat het Nazisme verkeerd was. ‘Hij was de held van de gang’, vertelt een medegevangene over hem. In november 1944, een half jaar voor het einde van de Tweede Wereldoorlog, wordt Maduro overgebracht naar concentratiekamp Dachau. Vlak voor de bevrijding, op 8 februari 1945, overlijdt hij daar aan vlektyfus.
“Op 14 oktober 1942 ontvingen Jossy en Becca de eerste brief van George sinds zijn tweede arrestatie en opsluiting in het Oranjehotel. Het was slechts een aan voor- en achterkant beschreven briefkaart, in bewoordingen die eerder afkomstig leken van een kennis dan van een gezinslid. Maar het handschrift was van George en ze waren opgetogen. Zijn lange stilzwijgen was hun een kwelling geweest.”
Op 9 mei 1946 wordt Maduro postuum geridderd tot Ridder 4e klasse der Militaire Willems-Orde, omdat hij zich tijdens de Meidagen had onderscheiden met de aanval in Rijswijk. Hij is de enige Nederlander van Antilliaanse afkomst die deze onderscheiding heeft ontvangen.
De ouders van Maduro willen dat zijn naam voorleeft. Zij schenken het startkapitaal voor de bouw van Madurodam. Een “levend monument” ter nagedachtenis aan hun zoon dat, in de woorden van oprichtster Bep Boon-van der Starp, “duizenden mensen plezier zou geven”. Madurodam groeit uit tot een internationaal icoon en trekt sinds de opening in 1952 bijna 60 miljoen bezoekers van over de hele wereld.
Over de auteur
Kathleen Brandt-Carey is geboren en getogen in New Hampshire, in de Verenigde Staten. Na haar huwelijk met een Nederlander in 1980 woont ze in de kop van Noord-Holland. Zij schrijft veel boeken voor Nederlandse scholieren. Haar aangetrouwde tante Vivienne is een Maduro en een volle nicht van George. Het is deze tante die Brandt-Carey inspireert tot het schrijven van deze biografie.
Over Hanneke Tinor-Centi
Hanneke Tinor-Centi (1960), communicatiemanager, tekstschrijver, boekrecensent en blogger.
http://hanneketinorcenti.nl
George werd actief in het verzet, werd twee maal gearresteerd en ook weer vrijgelaten na zware maanden in het Oranjehotel, maar uiteindelijk belandde hij door verraad in een Duitse gevangenis en daarna in Dachau, waar hij vlak voor de bevrijding aan vlektyfus overleed, achtentwintig jaar oud.
Ter nagedachtenis aan hun enige zoon stelden zijn ouders het startkapitaal beschikbaar voor de bouw van Madurodam.
Mijn visie
Ik moet eerlijk bekennen dat ik weinig of niets wist over George Maduro voordat ik in aanraking kwam met deze biografie. Ik begon dus zonder enig (voor)oordeel aan ‘Ridder zonder Vrees of Blaam’ en werd aangenaam verrast. ‘Ridder zonder Vrees of Blaam’ is een bijzonder boek over een bijzonder mens.
Rechtenstudent en oorlogsheld George Maduro kon zich als geen ander verplaatsen in zijn medemens. Zijn verhaal is boeiend en valt slecht weg te leggen. Dat ligt natuurlijk niet uitsluitend aan het boeiende levensverhaal van de veel te jong gestorven Maduro, maar minstens evenveel aan de onderhoudende en prettige schrijfstijl van Kathleen Brandt-Carey. Het taalgebruik van Brandt-Carey is prachtig verzorgd en hier en daar zelfs bloemrijk. Dat de auteur zich zeer gedegen heeft verdiept in het leven en het zijn van Maduro behoeft geen enkel betoog. Daarvoor lees je simpelweg dit bijzondere boek en je bent overtuigd!
“Maar al kunnen wij de bovenmatige groei van de rassentheorie dan eenigermate verklaren, zij blijft er niet minder gevaarlijk om. Zij kweekt minachting en haat jegens andere rassen, vort tot een matelooze overschatting van de prestaties van eigen volk en ras en dus tot geschiedenisverdraaiing.”
Brandt-Carey weet gloedvol en sfeervol het verhaal van deze man te vertellen. Gedetailleerd omschrijft zij bovendien het exotische Curaçao en het statige Den Haag. De auteur baseert haar verhaal op uitgebreid onderzoek dat in Nederland, Duitsland, Curaçao en de Verenigde Staten is uitgevoerd.
Een prachtig weergegeven biografie van een boeiende, inspirerende man, wiens idealen zwaarder wogen dan veiligheid en die nimmer de moed verloor; een oorlogsheld.
“Hitler had zich voorgesteld dat de invasie binnen een paar uur zou zijn afgerond. Nederland zou een tweede Denemarken worden, met een snelle, bijna slachtofferloze overrompeling van het leger en een snelle capitulatie van de koning, of in het Nederlandse geval, de koningin. De luchtaanvallen zouden het grootste deel van de Nederlandse militaire weerstand vernietigen. Hitler had sowieso al geen hoge pet op van het Nederlandse leger. De antieke wapen en het gebrek aan training waren niet onopgemerkt gebleven door de Duitse spionnen.”
George Maduro werd op 15 juli 1916 in Willemstad (Curaçao) geboren. Zodra hij 18 jaar is gaat hij Rechten studeren in Leiden. Tijdens de Tweede Wereldoorlog zet hij zich in als reserveofficier bij de Nederlandse cavalerie. In de Meidagen van 1940 leidt hij op heldhaftige wijze een aanval op Villa Leeuwenburg (tegenwoordig huize Dorrepaal) in Rijswijk.
In 1943 wordt Maduro aan de grens tussen België en Frankrijk opgepakt en gevangen gezet in Saarbrücken, Duitsland. Hij spreekt de andere gevangenen moed in en legt contact met de cipiers om te trachten hen ervan te overtuigen dat het Nazisme verkeerd was. ‘Hij was de held van de gang’, vertelt een medegevangene over hem. In november 1944, een half jaar voor het einde van de Tweede Wereldoorlog, wordt Maduro overgebracht naar concentratiekamp Dachau. Vlak voor de bevrijding, op 8 februari 1945, overlijdt hij daar aan vlektyfus.
“Op 14 oktober 1942 ontvingen Jossy en Becca de eerste brief van George sinds zijn tweede arrestatie en opsluiting in het Oranjehotel. Het was slechts een aan voor- en achterkant beschreven briefkaart, in bewoordingen die eerder afkomstig leken van een kennis dan van een gezinslid. Maar het handschrift was van George en ze waren opgetogen. Zijn lange stilzwijgen was hun een kwelling geweest.”
Op 9 mei 1946 wordt Maduro postuum geridderd tot Ridder 4e klasse der Militaire Willems-Orde, omdat hij zich tijdens de Meidagen had onderscheiden met de aanval in Rijswijk. Hij is de enige Nederlander van Antilliaanse afkomst die deze onderscheiding heeft ontvangen.
De ouders van Maduro willen dat zijn naam voorleeft. Zij schenken het startkapitaal voor de bouw van Madurodam. Een “levend monument” ter nagedachtenis aan hun zoon dat, in de woorden van oprichtster Bep Boon-van der Starp, “duizenden mensen plezier zou geven”. Madurodam groeit uit tot een internationaal icoon en trekt sinds de opening in 1952 bijna 60 miljoen bezoekers van over de hele wereld.
Over de auteur
Kathleen Brandt-Carey is geboren en getogen in New Hampshire, in de Verenigde Staten. Na haar huwelijk met een Nederlander in 1980 woont ze in de kop van Noord-Holland. Zij schrijft veel boeken voor Nederlandse scholieren. Haar aangetrouwde tante Vivienne is een Maduro en een volle nicht van George. Het is deze tante die Brandt-Carey inspireert tot het schrijven van deze biografie.
Over Hanneke Tinor-Centi
Hanneke Tinor-Centi (1960), communicatiemanager, tekstschrijver, boekrecensent en blogger.
http://hanneketinorcenti.nl
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Hanneke van de Water
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
