Tango met een tuinkabouter: originele roman met veel diepgang

Betty Bergstra is het hoofdpersonage in ‘Tango met een tuinkabouter’. Betty is van middelbare leeftijd en erfde ooit een tuinkabouter van haar moeder. Ondanks dat ze het mannetje gruwelijk lelijk vindt, kan ze het niet over haar hart verkrijgen hem weg te doen. Wanneer de kabouter echter plotseling uit haar tuin verdwenen blijkt te zijn, doet dat haar niet al teveel.

Maar dan ontvangt ze een brief, uit Parijs. Het is een lange brief van haar … tuinkabouter waarin hij haar verteld dat hij, na al die jaren bij de vijver gestaan te hebben, een ander leven wenst. Hij heeft echter geen idee hoe hij dat moet aanpakken en doet een beroep op haar levenservaring. Na enig aarzelen besluit ze hem terug te schrijven.

“Misschien is weggaan wel het beste wat je kon doen, vandaar dat ik je ‘vriend’ noem. Ooit was je niets anders dan een foeilelijk ding uit de nalatenschap van mijn moeder, een ding dat ik toch moeilijk gewoon maar in de vuilnisbak kon gooien. Ik wilde je ergens diep achter in een kast in de schuur zetten, mijn man heeft je bij de vijver neergepoot, eigenlijk om me te plagen. Het kwam er niet van je alsnog in die kast te zetten, jarenlang bleef je staan waar mijn man je had neergezet en eigenlijk hadden we geen erg meer in je. Voor mij kreeg je pas betekenis toen hij was overleden.“

Er ontstaat een betoverende, soms ontroerende en bij vlagen hilarische briefwisseling tussen Betty en de tuinkabouter waarin zij onder meer ‘leert’ dat een mens nooit te oud is om met een kabouter van gedachten te wisselen en ze moet erkennen dat haar kabouter een wijs wezen is. Bovendien, en ook dat verrast haar, blijkt hij haar beter te kennen dan je zou mogen verwachten.

“Wees gerust, Betty, je schrijft dat je niet wilt romantiseren, welnu, dat doe je ook niet. Aan valse sentimenten doe jij nooit, heb ik gemerkt. Het is duidelijk dat je gewend bent om dóór te gaan, een glas bubbels op een verlies of een scheutje rum om even op te kikkeren, en dan, hup, verder, niet te lang gaan zitten kniezen.”

Het bovenstaande klinkt wellicht als een slapstick, maar dat is ‘Tango met een tuinkabouter’ allerminst. Sterker nog, het verhaal van Betty en haar tuinkabouter is verrassend fraai en diepgravend. Westerink heeft bovendien een mooie, rijke stijl van schrijven en je vergeet op enig moment haast dat een van de hoofdpersonages een tuinkabouter is. De wijze waarop de auteur haar personages -ja, ook de tuinkabouter- weet te karakteriseren, verdient alleen al een compliment.

Door middel van de correspondentie met de tuinkabouter, verdenkt Betty feitelijk haar leven en hij legt op zijn beurt zijn gevoelens en emoties aan haar voor over hoe hij zou willen leven. Hoe anders hij het allemaal zou willen hebben, dan het statische leven in haar tuin.

Kortom, ‘Tango met een tuinkabouter’ is een fraaie, haast wat filosofische roman en zeer de moeite waard.

Over de auteur
Lyda Westerink is schrijver en journalist. Jarenlang begeleidde ze auteurs uit het zakenleven, tegenwoordig geeft ze vanuit haar Sprookjescafé cursussen en workshops creatief schrijven. Met haar roman ‘Tango met een tuinkabouter’ wil ze het magisch denken, dat bij kinderen nog zo vanzelfsprekend is, ook bij volwassenen aan het werk zetten. Waarom je zou geloven in een tuinkabouter die je ten dans vraagt? Omdat het te mooi is om het níet te geloven, hoe oud je ook bent!

Uitvoering
Uitgeverij Elikser
ISBN: 9789463653497
Paperback, 195 pagina’s

Over Hanneke Tinor-Centi
Hanneke Tinor-Centi (1960), eigenaar van HT-C Communicatie en Marketing, literair agent, boekmarketeer en recensent. http://ht-c-communicatie.nl/