Wordt het verhaal door toedoen van de lezer een gebeurtenis?

Een schrijver schetst een verhaal, zijn assistent schrijft het uit. Wie is de auteur?
En wordt het verhaal door toedoen van de lezer een gebeurtenis?
Mysterieus? Zeker, zelfs met Science Fiction-achtige elementen.
Ingewikkeld? Juist knap door zijn eenvoud met fraaie, gestileerde zinnen
Een boek om te herlezen, om steeds meer verbanden te ontdekken…. Kanshebber voor de Libris Literatuur prijs!

Een mozaïek roman. Het bijzondere aan dit boek is dat de tien hoofdstukken een samenhang vertonen, maar dat je er pas na verloop van tijd achter komt wat de levens die voorbijkomen met elkaar verbindt. Het biedt door abrupte perspectiefwisselingen en veel open plekken een desoriënterende, beklemmende ervaring. Het laat zich lezen als een soort gedicht: er staan voldoende aanwijzingen in om er wat van te maken, maar je moet als lezer ook wel actief aan het werk.

Terrin laat zijn schrijver Willem een opinie over romans uiten, ontleend aan Nobelprijswinnaar Olga Tocarczuk. ‘Het is onmogelijk om een consistent, rechtlijnig verloop van oorzaak-gevolg in een verhaal op te bouwen. Op zijn best is dat een benadering van onze ervaring. In de plaats daarvan is het nodig om een geheel samen te stellen uit verschillende deeltjes, die allemaal wijzen op verbondenheid. Constellatie, niet opeenvolging, draagt de waarheid in zich.’ (p.58)

De verhalen kunnen afzonderlijk gelezen worden maar het geheel is groter dan de som der delen.
Net zoals bij een constellatie van sterren, pas als je de punten met elkaar verbindt, zie je het gehele plaatje.
De verbondenheid van de verhalen zit in de thematiek: Wat is afgerond leven? Wat is een waardig einde? Wat speelt zich af in iemands hoofd?
Daarnaast is het ook een zoektocht naar de liefde door eenzame personen.
En het antwoord, de oplossing? Terrin roept de lezer op om zich mee te laten drijven met de stroom van de verhalen. En misschien om zelf als lezer het verhaal af te maken...