Een zeer waardevolle kennismaking met een onbekende klassieker

Het is oktober 1936 in Wenen Oostenrijk. Leonidas , afdelingshoofd op het Ministerie van Onderwijs en Cultuur, is net 50 jaar geworden. Aan de ontbijttafel ontvangt hij nog wat verlate verjaardagspost, met daartussen een brief geschreven in het bleekblauwe handschrift van een vrouw. Deze brief brengt Leonidas volledig uit zijn evenwicht. Gelukkig getrouwd met de elf jaar jongere Amelie Paradini, een telg uit een rijk en vooraanstaand geslacht in Oostenrijk, wordt Leonidas door deze brief herinnerd aan een misstap die hij in het begin van zijn huwelijk heeft begaan met een Joodse vrouw, en vreest hij voor zijn verdere huwelijksgeluk. De vrouw van de brief, Vera Wormser, doet een wanhopig beroep op zijn hulp. Leonidas moet een beslissing nemen en worstelt met zijn geweten.

De in Praag geboren schrijver Franz Werfel was voor hij dit boek schreef al een gevierd expressionistisch dichter. Het is aan zijn vrouw, de kunstenaarsweduwe, Alma Mahler , te danken dat hij ook nog een aantal mooie romans heeft geschreven, waaronder dit boek . Het is onder andere aan het Schwob leesclubfestival te danken dat " Het bleekblauwe handschrift van een vrouw", in de belangstelling staat, en niet onterecht.

In mooie stilistische zinnen, beschrijft de schrijver, alle stadia die Leonidas in gedachte doormaakt om tot een besluit - of juist geen besluit- te komen. Met perspectief wisselingen en flashbacks bouwt hij het verhaal zo op dat je als lezer je gedwongen voelt om door te lezen. Je krijgt een mooi beeld van het leven en de gewoonten in het Wenen van de jaren 30, terwijl het verhaal maar 1 dag beschrijft. Met een verrassende plottwist laat de schrijver je in verbijstering achter.

Het bleekblauwe handschrift van een vrouw is een boek over moraal, schuld, boete en liefde, tegen de achtergrond van het Wenen net voor de 2e Wereldoorlog. Jammer dat dit boek niet eerder vertaald is.