Over moederschap en buiten de lijntjes kleuren

Kleine brandjes overal is de tweede roman van Celeste Ng (Pittsburg, 1980). Eerder schreef ze al ‘Wat ik nooit eerder heb gezegd’ over een gezin waar een dochter verdwijnt en later dood gevonden wordt. Wie dit boek gelezen heeft weet dat Celeste Ng de kunst bezit op boeiende wijze te schrijven over de dynamiek in gezinnen. Ook ‘Kleine brandjes overal’ gaat over twee gezinnen die in vrijwel alles elkaars tegenpolen zijn. Het gezin van Elena RIchardson, (vader, moeder en 3 kinderen) heeft alles perfect geregeld, doet alles zoals dat door de buitenwereld van ze verwacht wordt. Daartegenover staat het gezin van Mia Warren, kunstenaar en alleenstaande moeder van een puberdochter. Beide gezinnen wonen in Shaker Heights, een stadje gesticht volgens het utopische idee “orde- en regelgeving, de vader van de orde-, is de sleutel tot de harmonie.” Overal zijn regels voor, elk detail is gepland, iets wat prima past bij Elena Richardson die vrijwel haar hele leven al in Shaker Heights woont. Mia Waren is hier nog maar net komen wonen, als huurder in een huisje van Elena, nadat ze samen met haar dochter regelmatig verhuist als de kunst of andere redenen dat vereisen. Beide moeders hebben de zorg voor hun kind(eren), Elena doet het zoals het “hoort”, Mia doet het vanuit haar hart. Hun beider gezinnen raken verweven met elkaar als Mia ook gaat schoonmaken in het huis van Elena, om zowat geld te verdienen en haar dochter Pearl vriendschap sluit met de kinderen van Elena. Op het moment dat er een adoptiekwestie gaat spelen tussen een vriendin van Elena en een collega van Mia komt de relatie op scherp te staan, en daarbij de prangende vraag: “wat maakt iemand een móéder? Was het alleen biologie, of was het liefde?”

Celeste Ng begint haar verhaal op het punt dat het huis van de familie Richardson in brand staat en het duidelijk is dat dit het eindpunt is van een hele reeks gebeurtenissen in de zomer voorafgaand aan dit incident. Vervolgens gaat ze terug in de tijd om te beginnen in de zomer waarin al de gebeurtenissen plaats vinden. Hoewel je als lezer de uitkomst al kent blijf je toch nieuwsgierig welke gebeurtenis nu uiteindelijk geleid heeft tot de brand. De schrijfster laat je daar niet gemakkelijk achter komen. Als een soort raamvertelling kom je steeds meer over de verschillende familieleden van beide gezinnen te weten. In kleine verhaaltjes bouwt Ng zorgvuldig de verhaallijn op.
De hoofdpersonages Elena en Mia verschillen zo wezenlijk van elkaar dat het soms wat karikaturaal overkomt, maar hierdoor lukt het de schrijfster wel je te laten nadenken over je eigen keuzes. Het moederschap staat centraal in al haar facetten, hiervoor haalt Celeste Ng wel alles uit de kast, een alleenstaande moeder, een adoptie, een kind te vondeling leggen en een abortus, dit had niet gehoeven om haar punt duidelijk te maken. Dat lukt haar ook wel zonder al deze gebeurtenissen.
‘Kleine brandjes overal’ is een intrigerend verhaal met een diepere laag die mogelijk bij de lezer ook een klein brandje kan doen oplaaien om ook eens buiten de lijntjes te gaan kleuren. Het motto is niet voor niets: “Voor hen die hun eigen pad volgen en vuurtjes stoken.”