Tot waar we kijken kunnen nodigt uit tot verder kijken.

De 30 jarige Janne heeft eigenlijk haar hele leven lang alles gedaan wat van haar werd verwacht. Met name haar moeder Dina heeft een dominerende rol gespeeld daarin. Als ze bij een beoordelingsgesprek op haar werk niet de verwachte promotie krijgt stort haar wereld in. Ze gaat zich realiseren dat het anders moet, dat zij anders moet gaan worden. Juist op dat moment hoort ze dat haar moeder ongeneeslijk ziek is en wordt het voor Janne moeilijk geheel haar eigen weg te gaan vinden. Met behulp van een coaching door een re-integratiebureau probeert ze toch met vallen en opstaan een nieuwe weg in te slaan. Haar moeder heeft echter in het laatste stukje van haar leven nog andere plannen voor Janne. In een show van Holland got talent heeft dit zijn hoogte punt. En hoewel het niet uitpakt zoals bedoeld heeft het wel als effect dat Janne haar eigen weg kan inslaan.
Hoewel het boek over een zwaar onderwerp gaat is het zeker niet zwaar om te lezen. De goed lopende zinnen zijn prettig om te lezen en nodigen uit om door te lezen. Het verhaal wordt zowel vanuit Janne als vanuit haar moeder Dina beschreven zonder dat dit verwarrend wordt. Op een aantal punten is het verhaal erg voorspelbaar en weinig verrassend en komt het verhaal tegen het einde van het boek in een stroomversnelling. Waar het in het begin een uitgebreider en gedetailleerder verhaal is , volgen de gebeurtenissen aan het einde van het verhaal elkaar snel op.
Ondanks het makkelijk te lezen verhaal ontbreekt het toch niet aan dingen die tot nadenken aanzetten. " Kun je jezelf eigenlijk wel kwijtraken als je nooit goed hebt geweten wie je bent en wat je wilt". En een aantal mooie zinnen. " Wil je stilstaan mama, stilstaan met mij? De tijd stopzetten en het verdriet delen".
Kortom een makkelijk en goed te lezen verhaal met een aantal stukken die nog tot na het uitlezen van het boek ter overdenking blijven hangen.