Durf te leven!

De jongen, de mol, de vos en het paard van Charlie Mackesy is een prachtig prentenboek vol kleine en grote wijsheden. Diep en puur in zijn eenvoud. De handgeschreven teksten in de vertaling van Arthur Japin en de bijna simpel geschetste pentekeningen versterken dat effect. De prachtige, rijke hardcover en het dikke papier lijken in schril contrast te staan met deze puurheid, maar zorgen ervoor dat het boek, ook na honderden keren door beduimelde vingers aangeraakt te zijn, stevig in elkaar blijft zitten voor nog veel meer kijk- en leesplezier.

De jongen is eenzaam als hij de mol ontmoet. Ze kijken van een afstandje naar de wildernis, die een metafoor is voor het leven: eng maar tegelijkertijd mooi. Hun angst overheerst de wens om voluit van het leven te genieten, maar samen durven ze de tocht door de wildernis aan. Als ze op hun reis de vos en het paard ontmoeten, ontdekken ze dat je ook eenzaam en bang kunt zijn als je groot en sterk bent. Door vriendschap met elkaar te sluiten kunnen ze de wereld aan.

Hoewel de meeste tekeningen in zwart wit zijn, zijn ze sfeervol en geven ze de stemming van de personages neer. Het grappige is dat hij een tekening gebruikt die eigenlijk 'mislukt' is, omdat zijn hond over de tekening is gelopen toen de inkt nog nat was, met alle gevolgen van dien. Op deze wijze illustreert hij dat het leven niet perfect hoeft te zijn. Ook de kring van een theekopje, al dan niet bewust geplaatst, op een tekening bewijst dat. Het boek is een kinder/jeugd boek, maar van de simpele levenswijsheden kan je als volwassene ook nog iets opsteken:

Wat lijkt jou de grootste tijdverspilling?
'Jezelf met andere vergelijken', zei de mol.

Het is een prachtig boek om keer op keer op te pakken en door te bladeren. Van de schrijver mag je erop kladderen, de hoeken kreuken en het goed beduimeld achterlaten. Zo wordt het een boek dat sporen draagt in plaats van ongeschonden weggestopt in de kast te staan. Net als in het echte leven.

'Wat doen we als ons hart zeer doet?', vroeg de jongen.
'Dan wikkelen we het in vriendschap, gedeelde tranen en tijd, totdat het weer vrolijk en vol hoop wakker wordt'.

De wijze les: ook al zal je soms gekwetst worden of bang zijn, het leven is het waard om geleefd te worden!