Klassieker in frisse vertaling waarin de 19e-eeuwse sfeer behouden blijft

Nieuw kan je dit boek met de beste wil van de wereld niet noemen, want Frances Hodgson Burnett schreef Little Lord Fauntleroy, zoals de originele titel luidt, al in 1886. Het boek is in een nieuwe vertaling van Imme Dros opnieuw uitgebracht. Ze heeft in haar vertaling de sfeer van de tijd waarin het boek zich afspeelt prima behouden, maar er tegelijkertijd een frisse vertaling van gemaakt in meer hedendaags taalgebruik, zodat het ook voor de jeugd, en trouwens ook voor volwassenen, een aansprekend verhaal is zonder dat het door ouderwets taalgebruik oubollig wordt. Het geeft een mooi beeld van vooral de klassenverschillen uit die tijd.

Het verhaal van De kleine lord was me niet onbekend, maar ik had het nog nooit gelezen en trouwens ook nooit een van de verfilmingen gezien. De kleine lord is een hartverwarmend verhaal over een vroegwijs jongetje dat alleen maar het goede in mensen ziet. Zijn moeder is een lieve vrouw, maar door haar schoonvader verguisd, louter en alleen omdat zij Amerikaanse is. Als Cedric na de dood van zowel zijn vader als twee ooms opeens de erfgenaam van zijn opa wordt, eist hij dat Cedric bij hem komt wonen, maar zonder zijn moeder. Zo'n onbeschaamde Amerikaanse zoals hij haar nog steeds ziet, is niet welkom onder zijn dak. Zij wordt verbannen naar een klein huisje op zijn landgoed. Het tekent de goedheid van Cedrics moeder dat ze de kleine jongen niet vertelt hoe knorrig zijn grootvader is en hoe stuitend zijn vooroordelen zijn. De hardvochtige manier waarop hij met zijn pachter omgaat, zonder oog voor hun armoedige omstandigheden en alleen geïnteresseerd in zijn eigen welzijn zijn nog stuitender. Door het goede en behulpzame hart van Cedric begint zijn opa te ontdooien en wordt hij steeds menselijker en begint hij de wereld vanuit het oogpunt van Cedric te bekijken. De andere erfgenaam die opeens op de proppen komt, zorgt misschien nog wel voor versnelling van dat proces.

In het werkelijke leven zijn jongetjes zoals Cedric dun bezaaid. Zoveel goedheid als hij tentoonspreidt is niet echt geloofwaardig. Natuurlijk gun je hem dat hij nooit teleurgesteld zal worden, maar helaas leert het echte leven vaak anders.

Ik heb het boek geluisterd en bij een luisterboek is de stem minstens zo belangrijk voor de beleving van het boek. Met voorlezer Rik van de Westelaken weet je zeker dat dat wel goed zit. Ik hou van zijn manier van voorlezen en zijn stem ligt lekker bij me in het gehoor.

Het is mooi dat een verhaal van bijna 140 jaar oud nog steeds leuk is om te lezen, misschien alleen al vanuit nostalgische oogpunt.