Grimmiger maar nog steeds betoverend mooi geschreven verhaal

Met De Zoetheid van perziken, het derde deel in de Chocolat-serie van Joanne Harris, zijn er vijf jaar verstreken en stap je wederom een maand in het leven van Vianne Rocher. Ze woont inmiddels, samen met haar dochters, de vijftienjarige Anouk en de achtjarige Rosette, bij Roux op zijn woonboot in Parijs. Daar ontvangt ze een brief van Luc Clairmont, waarin hij een brief van zijn overleden grootmoeder Armande, waar Vianne in Chocolat mee bevriend was, bijsluit. Een brief die hij jaren heeft bewaard en pas op Armande’s verzoek mocht versturen op zijn achttiende verjaardag. Armande regeert over haar graf en vraagt Vianne om terug te keren naar Lansquenet-sous-Tannes omdat iemand haar hulp dringend nodig heeft.

Dit derde deel is anders dan de eerste twee delen. Waar in de eerdere twee boeken het water je in de mond liep door al die heerlijke chocolade lekkernijen en je betoverd werd door de magie is daar in De zoetheid van Perziken weinig van terug te vinden. Wat wel overeenkomt met de andere boeken is dat het verhaal wederom maar een kleine maand, van 10 augustus tot en met 8 september, in beslag neemt. De tijd van de Ramadan. Deze periode is niet voor niets gekozen. Joanne Harris begeeft zich namelijk nu voornamelijk in de problematiek van de multiculturele samenleving. Want ook in het kleine plaatsje Lansquenet-sous-Tannes krijgen ze te maken met de vestiging van buitenlandse, veelal Islamitische, mensen, de ‘Maghrébins’, in de wijk Les Marauds waar voorheen alleen de ‘rivierratten’ aanlegden. Hoewel er in eerste instantie sprake was van een goede integratie, radicaliseert de wijk en komen de bevolkingsgroepen lijnrecht tegenover elkaar te staan. Hoe die radicalisering er bijna insluipt door een charismatische leider die de Islamitische gemeenschap indoctrineert, beschrijft ze op een geloofwaardige wijze. Maar ook de halsstarrige houding van de behoudende dorpsgemeenschap ontkomt niet aan haar kritische pen.

Het boek is grimmiger en zelfs op onderdelen schokkend. Ondanks dat is het wederom een mooi geschreven betoverend verhaal met perspectiefwisselingen waardoor het verhaal van verschillende kanten wordt belicht. En ook in dit boek blijkt weer dat er nooit maar een waarheid is en zet het je, veel meer dan in de andere delen van de serie, aan het denken.