Gemoedelijke whodunnit in Franse sferen

In Madame le commissaire en de verdwenen Engelsman introduceert Pierre Martin (pseudoniem van een Duitse auteur) zijn protagonist Isabelle Bonnet. Nadat zij als hoofd van een geheime dienst in Parijs ternauwernood een aanslag heeft overleefd, keert ze terug naar haar geboorteplaats Fragolin in de Provence. Ze is er na het dodelijk ongeval van haar ouders toen zij nog een kind was, nooit meer geweest. Het is de bedoeling dat ze daar in alle rust de tijd neemt om te herstellen. Tegelijkertijd is ze van plan uit te zoeken of het ongeluk van haar ouders misschien wel een moordaanslag is geweest. Van deze plannen komt niet veel terecht als er een Engelsman verdwijnt en er een dode naakte vrouw in zijn huis wordt gevonden. Van hogerhand krijgt ze de vraag om het onderzoek op zich te nemen. Dat de plaatselijke collega’s niet blij zijn met haar inmenging is een understatement.

In een prettig lezende en beeldende schrijfstijl neemt Martin je mee in de Franse manier van leven. Om deze sfeer verder te verhogen, lardeert hij zijn tekst met tal van Franstalige dialogen. Hoewel Isabelle Bonnet de hoofdpersoon is, is haar sidekick Apollinaire minstens net zo belangrijk. Hij is de vrolijke noot in het verhaal met zijn slungelige gestalte, zijn kleurige sokken en zijn bijna bovenmenselijke vermogen om de opdrachten van Isabelle binnen no-time voor elkaar te krijgen. Verwacht geen ijzingwekkende thriller, maar eerder een, ondanks de moorden, gemoedelijke whodunnit waarbij telkens een verdachte van het lijstje afgestreept wordt. De opbouw is traag, met soms meer aandacht voor uitstapjes. lunches en spelletjes petanque dan voor het daadwerkelijke moordonderzoek, terwijl ook de liefde niet vergeten wordt. Als twee aantrekkelijke mannen Isabelle het hof maken kan ze maar moeilijk kiezen tussen de avances van burgemeester Thierry Blès en arts Sébastian Marre. De onverwachte wendingen zorgen ervoor dat het verhaal boeiend en spannend genoeg blijft en niet verzandt in een voorspelbaar verhaal.

De subtiele humor komt onder meer van Isabelles bijzondere metaforen waarin een dier de hoofdrol speelt:

“Helaas waren dat onderwerpen die Isabelle net zo vreemd waren als pinguïns in het tropisch regenwoud.”

De vrouwelijke lezers zullen de manier waarop Isabelle vakkundig afrekent met het haantjesgedrag van diverse mannen wel kunnen waarderen. Dat geldt misschien nog wel meer voor het tonen van haar gevecht skills tijdens een overval waarbij ze eigenhandig ongenadig afrekent met de daders. You go, girl! Dat ze daarna nogal ondoordacht handelt en ze toch vervalt in de rol van hulpeloze vrouw die gered moet worden, is haar te vergeven.

Hoewel het boek het eerste deel in een serie is, rondt Martin dit verhaal mooi af zonder open eindjes: de dader van de moord wordt gepakt en de omstandigheden rond de dood van Isabelles ouders opgelost. Op naar de volgende moord!