Genieten met een hoofdletter G

De fans van de Verkikkerd-serie van Lisette Jonkman hebben er lang op moeten wachten, maar Verknocht, het derde deel in de serie, is dat wachten helemaal waard geweest. Vanaf de eerste pagina zit je gekluisterd aan het boek als je opnieuw in de wereld van Lucy en Olivier, alias Kikker, duikt.

Waar Lisette Jonkman in Helemaal het einde een rauw randje aan haar schrijfstijl toevoegde, keert ze in Verknocht terug met de humorvolle schrijfstijl die we van haar kennen uit de eerste twee delen van de serie. Maar het is niet alleen maar lang leve de lol, want ook nu krijgen de personages te maken met serieuze zaken die hun aandacht vragen. Ondanks dat ze nog op de campus wonen, maakt het studentenleven langzaam plaats voor het 'echte' leven met al zijn ups en downs. Lucy krijgt steeds meer werk als visagist en Olivier is druk met zijn nieuwe album waardoor de tijd die ze met elkaar doorbrengen schaars wordt. Ook de steeds vaker terugkerende nachtmerries van Olivier beginnen hun tol te eisen. Is hun liefde hier tegen bestand? Niet als het aan Aris Brandt, de beroemdste en begeerlijkste acteur van Nederland ligt. Hij vraagt Lucy als zijn persoonlijk visagist en doet er alles aan om onderdeel van haar leven te worden. Behalve Lucy en Olivier zien we alle andere oude bekenden terug: Hermelien en Paladin, de vlogtweeling Anjo en Otto, Chris, Splinter, kakker Ferdi en Lucy's vriendin Abby die als beroemd model de hele wereld over reist.

Misschien is Verknocht wel het beste boek dat Lisette Jonkman heeft geschreven. De verhouding humor versus serieuzere zaken is precies in evenwicht, de verhaallijn, de natuurlijke dialogen en de personages, die zo uit het echte leven lijken gestapt: alles klopt. Ten opzichte van Verkikkerd, het eerste deel, hebben ze zich ontwikkeld tot volwassen mensen met de daarbij behorende onvermijdelijke verantwoordelijkheden. Lisette Jonkman slaagt erin om de personages zodanig neer te zetten, dat je je voor even onderdeel van hun leven en vriendengroep voelt. Als je de auteur een beetje volgt via de social media merk je dat zij facetten van haar eigen leven en de dingen de haar bezighouden heeft verwerkt in het verhaal. Zo weet je dat ze dol is op konijnen (meet konijn Frikandel die Lucy voor haar verjaardag krijgt) en op haar eigen lange meneer (die qua postuur bijna model voor Olivier moet hebben gestaan) met wie ze onlangs in het huwelijksbootje is gestapt. Heeft ze met de desastreus verlopen huwelijksdag van Hermelien en Paladin, waarbij Lucy ceremoniemeester was, het doemscenario voor haar eigen huwelijk geschreven? Gelukkig was haar eigen huwelijksdag 'a dream came through' als we de foto's van het stralende bruidspaar mogen geloven.

Door thema’s als depressiviteit en verlatingsangst toe te voegen, ontstijgt Verknocht het niveau van luchtige chicklit. Niet dat er iets mis is met een chicklit, maar de emotie die ze hiermee toevoegt zorgt voor meer diepgang in het verhaal, zonder te verzanden in een er met de haren bijgesleept tranendal. Hierin zie je eveneens de groei van Jonkman als auteur terug. Een groei, die ze ook al in Helemaal het einde laat zien, maar in Verknocht beter uitgebalanceerd heeft. Ze slaagt erin een heerlijke feelgood te schrijven waar je af en toe met een traan, maar over het algemeen met een brede glimlach op je gezicht van kan genieten.

Met Verknocht heeft Jonkman wederom haar visitekaartje als succesvol feelgood auteur afgegeven.