Dwars en duister

Wederom een deel rondom de gepensioneerde maar taaie politieman Konrad van de hand van Arnaldur Indridason. En het duistere verhaal rondom een netwerk van kindermisbruikers krijgt ook in dit deel een evenzo duister vervolg en naar het lijkt ook een afronding.

Zogezegd, het verhaal is duister. Enige voorkennis van de vorige delen is noodzakelijk om het steeds diepere wroeten van Konrad te kunnen volgen. Zijn motief is het blootleggen van een antwoord op de vraag wie zijn vader heeft gedood. De lezer moet geduld kunnen betrachten. Steeds verder daalt Konrad de sombere, zwarte wereld in van het afschuwwekkende netwerk met zijn criminele en griezelige deelnemers. Hoe is het zover kunnen komen in IJsland? Hoe hebben bepaalde figuren ongestraft zover kunnen gaan? Een inktzwarte bladzijde, waarbij kinderen niet veilig zijn gebleken. Eerder al beschreef Arnaldur het geweld tegen vrouwen, kinderen en nu in dit deel hoe penibel de positie van de homoseksuelen was.

Konrad heeft tijdens zijn leven ook niet binnen de lijntjes gekleurd. Samen met een oud-collega heeft hij gesmokkeld. En hij heeft ook zijn vrouw verdriet gedaan. Een traumatische jeugd bij zijn criminele vader speelt hem parten, waarbij de regels regelmatig overtreden werden. Hij zette dit gedrag door in zijn werk als politieman. De vrouwen om hem heen, hebben hem op de been gehouden en hem op een rechter pad gezet. Al deed en doet hij ze nog steeds pijn, Konrad tracht toch al worstelende de gevolgen van zijn jeugd af te schudden.

Ook in dit boek speelt spiritisme en seances een rol. Een merkwaardig fenomeen, dat in IJsland blijkbaar met zijn donkere maanden, met de huilende wind een goede voedingsbodem heeft. In dit deel prominenter aanwezig en dit element verdiept de duisternis rondom dit verhaal nog meer.

Het einde is spannend en bevredigend. Al moet ik zeggen, dat Arnaldur het de lezer niet gemakkelijk maakt. Toch, komen de losse elementen wel knap geconstrueerd samen.

Ik ben benieuwd welke afslag Arnaldur nu zal inslaan. Het lijkt erop dat Konrad na het vinden van antwoorden aangaande zijn eigen familiegeschiedenis, nu eindelijk met pensioen kan gaan. Maar, misschien komt hij toch terug. Aan zijn dwarsheid, moed en koppigheid zal het niet liggen. Of komt Erlendur, uit eerdere delen terug? Of gaat hij verder met Thorson en Flovent? Hoe dan ook, ik zie er naar uit.

Vier sterren. In mijn beleving iets minder qua leesplezier deze keer, maar toch schrijft Indridason boeken van hoog niveau.