Geen enkele spanning in 'jeugdthriller'

Herkend is het debuut van de 19-jarige Kelly Zwiers. In het boek is de 17-jarige Yara verliefd op Max. Hij is knap, beroemd, hij komt op tv en draait plaatjes in de club waar Yara heel graag naartoe wil. Als Yara voor haar verjaardag naar een feest mag waar Max draait is ze door het dolle heen, eindelijk zal ze hem in het echt zien! Tijdens het feest wordt Max onwel en hij wordt opgenomen in het ziekenhuis. Wat Yara echter niet weet, is dat Max Yara vlak voordat hij onwel werd heeft gezien en koste wat kost met haar in contact wil komen. Uiteindelijk vindt Max Yara in het ziekenhuis en geeft haar zijn nummer. Dat is het begin van hun relatie. Deze relatie neemt echter rare wendingen aan wanneer Max en Yara worden ontvoerd in een restaurant. Samen moeten ze zien te overleven en kunnen ze samen ontsnappen…?  

Op de achterflap wordt Herkend omschreven als ‘een jeugdthriller over liefde en vriendschap, gecombineerd met de nodige spanning.’ Het boek bevat daarentegen weinig spanning en kan ook niet echt als thriller omschreven worden. Dat kan komen door de keuze voor de hoofdstuktitels, die veel informatie weggeven. Te veel informatie, want ze verraden de kern van het komende hoofdstuk en halen de spanning eruit. Zo luidt een van de titels: ‘We weten toch al wie het is’. Door hier al een aanwijzing weg te geven over de kennis van de personages over de dader en daarmee ook het verloop van het verhaal, wordt de spanning niet opgebouwd, maar juist afgebouwd.  

Het boek bestaat uit vier delen. In deel een worden de hoofdstukken om en om door Yara en Max verteld. Dit is een leuk idee, maar wordt niet helemaal goed uitgewerkt. De hoofdstukken bevatten veel overlappende informatie en de hoofdstukken vanuit het perspectief van Max zijn niet geheel geloofwaardig. Wanneer je deze hoofdstukken leest, krijg je het gevoel dat een meisje doet alsof ze een jongen is.  

Toch was het verhaal sterker geweest als het hele boek volgens deze structuur ingedeeld was. Nu krijgt de lezer het gevoel dat de schrijfster er van alles wat in wilde stoppen. Dat ze te veel ideeën had, die helaas niet goed zijn uitgewerkt. In de andere delen van Herkend worden de hoofdstukken namelijk vanuit een personale verteller geschreven. Daarnaast voegt het laatste deel niet heel veel toe, omdat het uit slechts een hoofdstuk bestaat. Het verhaal was logischer opgebouwd als dit hoofdstuk in deel drie was verwerkt, of als deel vier uit meerdere hoofdstukken bestond. Als lezer krijg je het gevoel dat dit hoofdstuk eraan is geplakt, dat de schrijfster het verhaal niet compleet vond zonder deze toevoeging die zich drie maanden later afspeelt. Voor de lezer is deze aanvulling niet per se noodzakelijk geweest, ook zonder dit hoofdstuk had het verhaal een kloppend einde gehad.  

Het verhaal in Herkend is in de basis goed, maar er worden te veel onnodige verhaallijnen en details toegevoegd. Zo is de aanwezigheid van de manager die verliefd is op Max niet noodzakelijk en zijn de uitgebreide gedachtes van de personages en de dialogen tussen Yara en Max te ver uitgewerkt. In de meeste gevallen was het beter geweest als de schrijfster wat open plekken gecreëerd had om deze op een later tijdstip in te vullen. Nu wordt alle informatie meteen weggegeven en ook dit haalt de spanning uit het boek.  

Herkend is een debuut dat goed had kunnen zijn, maar door de uitwerking verliest het al zijn spanning.