Stroeve start, toch ontroerend

Tot je weer ademen kunt is het debuut van de in Oostenrijk wonende auteur Jessica Winter. Dit boek is tevens het eerste deel van een serie over de hoofdpersonages Julia en Jeremy. Julia en Jeremy zijn twee zeventienjarige klasgenoten op een Amerikaanse school. Ze lijken totaal niet op elkaar en kunnen elkaar ook niet uitstaan. Daar komt echter verandering in wanneer Jeremy per ongeluk achter Julia's geheim komt. Beetje bij beetje laat Julia haar masker vallen en komt Jeremy achter de zware lasten die Julia met zich mee moet dragen.   

Het verhaal komt wat moeilijk op gang. Als lezer weet je in het begin net zo weinig van de hoofdpersonages als Julia en Jeremy eigenlijk van elkaar weten. De proloog geeft de lezer echter wel wat informatie en kan de lezer op het verkeerde been zetten. Op basis van de proloog verwacht je als lezer een John Green-verhaal. Later in het verhaal kan de proloog beter geïnterpreteerd worden en toont het boek wat meer een eigen karakter. De eerste hoofdstukken die op de proloog volgen wekken het idee van 'weer een romantisch verhaal met twee hoofdpersonen die elkaar niet mogen en ineens hoteldebotel verliefd op elkaar worden'. Het begin is dus weinig origineel en dat doet helaas een beetje afbreuk aan de kwaliteit die het boek later brengt.   

Met dit boek snijdt Winter een aantal moeilijke onderwerpen, zoals seksueel misbruik en lichamelijke en psychische mishandeling. Toch liggen deze onderwerpen er niet zwaar op en wordt het prima in het liefdesverhaal geplaatst. Overigens nemen de thema's romantiek en liefde nergens de overhand. Jessica Winter heeft de thema's uitstekend door elkaar heen weten te weven en maakt het verhaal daardoor nergens zwaar of slap. Het boek is wat de thematiek betreft goed in evenwicht.  

Het boek bestaat uit acht hoofstukken. Binnen deze hoofdstukken wordt regelmatig van vertelperspectief gewisseld. Julia en Jeremy vertellen om de beurt stukken van het verhaal. Deze perspectieven zijn goed uitgewerkt. Beide personages komen geloofwaardig over. De hoofdstukindeling is echter wat minder geslaagd. De hoofdstukken zijn wat aan de lange kant en soms niet helemaal goed afgebakend. Het verhaal was beter tot zijn recht gekomen als op bepaalde momenten het verhaal werd opgedeeld in extra hoofdstukken. De spanning en daarmee ook de emoties van de lezer worden daardoor beter opgebouwd.   

Ook is het verhaal op sommige momenten net te lang gerekt. Er wordt meer uitgeweid dan nodig is. Zo speelt Jeremy American Football en zijn er meerdere wedstrijdverslagen opgenomen in het boek. Deze zijn voor het vervolg van het verhaal niet nodig, maken het ietwat langdradig en kunnen voor een Nederlandse lezer, die de spelregels niet kent, wat lastig zijn om helemaal te volgen.   

Na de stroeve start komt het verhaal toch helemaal tot leven. Als lezer kun je dan helemaal opgaan in dit boek en blijkt het heel moeilijk om het boek weg te leggen.