Er is geen ergere gruwel dan de realiteit

Ik las ‘3 oktober’ van Anya Van der Gracht. Dit is een schrijnend verhaal over intrafamiliaal geweld, verteld vanuit het perspectief van de dader. Het is een parel van een psychologische thriller. Anya’s schrijfstijl is vlot en ze weet de vinger op de juiste wonden te leggen. Partnergeweld ontstaat niet van vandaag op morgen. Het start met een opmerking, een onbehaaglijk moment, afgewisseld met hoop op beterschap. Die opbouwende dreiging en dat fragiele evenwicht, dat elk ogenblik terug uit balans kan slaan, vat Anya perfect in haar verhaal. Ik heb bewondering hoe goed het haar afgaat om het verhaal vanuit Sjaaks perspectief te vertellen.

Dit verhaal kon ik niet in een keer uitlezen. Het komt binnen, waardoor ik af en toe een pauze nodig had. Ik kan me voorstellen dat dit verhaal te heftig is voor sommige lezers. Spijtig genoeg is dit echt. Het overkomt mensen elke dag. Er is geen ergere gruwel dan de realiteit.

Net daarom juich ik toe dat Anya dit beklijvende boek geschreven heeft. Wat een boek, wat een verhaal. En wat een moedige schrijfster om dit neer te pennen. Hopelijk raakt dit verhaal wijdverspreid en zet het aan het denken. Dit soort verhalen zijn de enige manier om maatschappelijke aandacht te krijgen voor dit probleem.