De veerkracht van een vrouw

De cover van Solovlucht kan je op twee manieren bekijken. Enerzijds kan je een vrouw op een wenteltrap zien, wat deel uitmaakt van het verhaal. Anderzijds kan je de trap als een neerwaartse spiraal bekijken, wat hetgeen is dat het hoofdpersonage overkomt. Mooie cover waar over nagedacht is.
In Solovlucht maken we kennis met Savarana Termeer en Jafar, geadopteerd door een Belgisch koppel. Wanneer het koppel relatieproblemen krijgt, vlucht de adoptiemoeder samen met beide kinderen. Spijtig genoeg heeft deze vrouw zoveel psychische problemen en is ze op de koop toe een alcoholiste. De kinderen worden hier het slachtoffer van.
Als uiteindelijk de kinderen toegewezen worden aan de adoptievader hopen ze op een standvastig gezin maar al snel blijkt de stiefmoeder er ook een heel raar denkpatroon op na te houden.
Op volwassen leeftijd onttrekt Savarana zich aan het juk van de stiefmoeder en probeert op eigen houtje een leven op te bouwen. Hierbij maakt ze kennis met enkele latere partners. En wanneer ze dacht dat het niet slechter kon gaan in het leven zit ze gevangen in het web van een psychopaat.
Met een zeer vlotte pen heeft de auteur mij compleet meegenomen in haar boek. De mishandelingen, de vernederingen, maar bovenal de veerkracht van het hoofdpersonage maakt dat je Savarana in je hart sluit en hoopt dat ze ooit krijgt wat ze verdiend. Een meisje dat niet gevraagd had om geadopteerd te worden, een vrouw die niet gevraagd had vernederd of mishandeld te worden, maar toch onderging ze het in stilte. En bleef in het leven geloven…
Mijn hart bloedde omdat het enige dat ze wou, gelukkig zijn, haar totaal niet gegund werd. Maar ik ben blij te weten dat het haar toch gelukt is.
Solovlucht was voor mij het eerste boek dat ik van Aloka Liefrink heb gelezen maar zeker niet het laatste. Doe zo voort, laat je niet kisten, je bent beter dan men beweert! Maar bovenal: maak je papa trots!