Geslaagd thrillerdebuut

Grote ogen en een bloederige vinger die je tot zwijgen maant, staren je vanaf de cover aan. Een verhaal dat verzwegen moet worden, gaat er door mijn gedachten.

Monica en Manuela zijn halfzussen en groeien op in een achtergestelde wijk en een abussieve vader. Hun leven gaat echt niet over rozen maar ze hebben elkaar. Ook aan hun moeder hebben ze weinig tot niets steun dus ze zorgen voor een eigen veilig plekje.
Op school wordt er snel opgemerkt dat Monica een uitzonderlijke tekentalent heeft maar haar moeder probeert dit angstvallig te verbergen.
Als de moeder van Monica sterft komen beide meisjes in nog nauwere schoentjes terecht omdat hun vader zich met duistere praktijken bezighoudt.

Het verhaal speelt zich in twee tijdperken af. Eentje in 1998 toen beide meisjes 10 en 16 jaar waren, eentje in 2020. Verleden en heden wisselt elkaar af en beetje bij beetje worden de drama’s duidelijk en waarom Monica al 20 jaar geen contact meer heeft met Manuela. Maar wat is er met de geestelijke gezondheid van Monica gebeurd?

Stilleven is een psychologische thriller die je bij wijlen koude rillingen over je rug jaagt. Op ware gebeurtenissen gebaseerd of fictie? Spijtig genoeg denk ik dat zulke taferelen die Marieke Damen beschrijft nog dikwijls genoeg voorvallen. Hoe geraak je uit zo’n destructieve spiraal? Wat doet het lichamelijk en geestelijk met jou als persoon?
Stilleven heeft mooie hartverwarmende hoofdstukken als er over de twee zusjes wordt geschreven maar heeft een koud en ruw kantje als de meisjes zich moeten verweren tegen de malpraktijken van de vader. Dit verhaal heeft me geen ogenblik verveeld maar ik moest het toch even laten bezinken.