Goden & Monsters

Lou is al haar hele leven op de vlucht voor zowel de heksen als de chasseurs. Maar nu is het toch tijd om naar huis terug te keren. Lou vindt dat het tijd is om de confrontatie aan te gaan. Met haar vrienden maken zich zorgen om haar. Lou lijkt niet meer op degene die ze was.

Heks en jager vond ik echt een leuk boek. Bloed en honing viel tegen. Goden en monsters was gewoon nee. Als het eerste deel een standalone was geweest, dan had ik het ook geaccepteerd. Pas het eind daar wat aan en klaar. Een andere optie was om er een duologie van te maken. Dit had makkelijk gekund.
Hoe langer ik over de trilogie nadenk, moet meer ik in de war erover raak. Ik heb er zoveel tegenstrijdige gevoelens over.

Zoals het tweede deel, is ook dit deel weer erg langdradig. Voor mij gevoel zaten er zoveel onnodige scènes in. Er waren ook zat plottwists waarvan ik dacht “Moet dit”.
Dit boek leek in grote lijnen aardig op het tweede boek. Weer waren op zoek naar bondgenoten en van plaats naar plaats reizen. Voor grootste deel was ik gewoon verveeld. Aan het einde van het boek miste ik eigenlijk nog een extra hoofdstuk. Gewoon één die nog even de losse eindjes aan elkaar kon knopen. Niet al mijn vragen zijn beantwoord.

Ik begon ook steeds minder om Lou en Reid te geven. Mijn interesse lag meer bij Coco en Beau. Op een gegeven moment zelfs bij Célie.
Er waren zoveel momenten dat ik 0 interesse had om dit te lezen. Soms las ik ook dagen niet. Misschien was het beter geweest als ik gestopt was met lezen. Maar ik was zo ver gekomen dat ik het toch een kans wilde geven.
Het einde was wel erg voorspelbaar.

Helaas was dit niet mijn trilogie. Het was te lang en te saai.