We mogen nooit vergeten

‘Cilka’s keuze’ is nu niet bepaald het meest opwekkende boek om als eerste in een nieuw jaar te lezen ...
De cover suggereert veel Auschwitz, maar ‘gelukkig’ beperkt dat zich tot een aantal (gruwelijke) herinneringen. Niet dat de Siberische goelag zoveel beter was overigens.

Ik heb de kritieken op Morris en haar boeken gelezen. Ze zou niet accuraat en historisch correct zijn. Kan ik niet goed beoordelen, al vind ik het penicilline-verhaal (kan toen niet beschikbaar geweest zijn in Auschwitz) vrij overtuigend.
En nabestaanden hebben moeite met een aantal dingen die ze beschreven heeft, vinden dat Morris zaken niet goed heeft neergezet. Dat kan je alleen maar respecteren. Terwijl ook een stemmetje in mij zegt dat je als lezer juist die dingen niet verkeerd kunt interpreteren. Maar wie ben ik om de mening van nabestaanden ter discussie te stellen?

Uiteindelijk zijn zowel ‘Cilka’s keuze’ als ‘De tatoeëerder van Auschwitz’ fictie. Gebaseerd op ware gebeurtenissen. Maar fictie en fictie kan de werkelijkheid geweld aan doen. En Morris heeft het toegankelijk opgeschreven.

Dus. Los van alle discussie. Een indrukwekkend verhaal dat je alleen al zou moeten lezen om je bewust te zijn van de geschiedenis.