Lezersrecensie
Charmante, zonnige roman
3,5 sterren
Carol Mason weet met Ik haat je, of toch niet? precies hoe ze het enemies-to-lovers-trope een frisse draai moet geven. Geen twintigers met bindingsangst, maar twee veertigers met emotionele bagage en een flinke dosis cynisme.
Moira’s leven rommelt aan alle kanten. Ze heeft net haar overspelige man verlaten en houdt zich schuil bij haar negentienjarige dochter die voor haar studie een paar maanden in Amerika verblijft. Wanneer blijkt dat haar dochter halsoverkop wil trouwen met haar vriendje van zes weken, moet ze tot overmaat van ramp samenwerken met Frank, de vreselijke (of toch niet?) vader van haar aanstaande schoonzoon. Het plan is simpel: samen laten zien dat hun kinderen veel te jong zijn voor een serieuze liefde. Wat kan er misgaan? Nou, alles dus.
Het plan lijkt waterdicht, totdat de kinderen besluiten om zonder hun ouders naar Griekenland te vertrekken. Wat volgt is een zonnige zoektocht langs smalle straatjes, azuurblauwe stranden en knusse tavernes. Mason weet de sfeer van Griekenland zo beeldend neer te zetten dat je bijna de geur van gegrilde souvlaki en de zilte zeelucht kunt ruiken. Het is eigenlijk de perfecte setting voor een vakantieflirt, ware het niet dat Moira Frank verschrikkelijk irritant vindt. Maar hoe langer ze elkaar moeten verdragen, hoe lastiger het wordt om te ontkennen dat er iets broeit.
Het verhaal kabbelt hier en daar wat, vooral wanneer de zoektocht naar de kinderen de overhand krijgt, maar de dynamiek tussen Moira en Frank houdt het geheel levendig. Hun scherpe dialogen, afgewisseld met momenten van onverwachte kwetsbaarheid, maken hun samenspel leuk om te volgen.
Wat deze roman fris maakt, is de keuze voor oudere hoofdpersonages. Hun chemie voelt anders dan in verhalen over prille twintigers: gelaagder, soms wat stugger, maar daardoor juist geloofwaardiger. Toch blijft het geheel luchtig; Mason kiest duidelijk voor feelgood boven drama. Fans van Emily Henry of Annabel Monaghan zullen de zonnige setting en de gevatte humor waarderen, al had de romance zelf misschien iets meer verdieping mogen krijgen. Nu blijft de focus vaak bij het willen doordringen tot de kinderen, waardoor de hoofdpersonages pas laat écht naar elkaar toegroeien.
Wie zin heeft in een luchtige, zomerse roman met humor en een enemies-to-lovers romance tussen twee mensen die daar zelf het minst op rekenen, zit hier goed. Ik haat je, of toch niet? is een heerlijk vakantieboek: makkelijk weg te lezen, geestig en met precies genoeg romantiek om je te laten glimlachen. Geen baanbrekend verhaal, maar wel een charmante, zonnige roman die zijn doel moeiteloos haalt.
Carol Mason weet met Ik haat je, of toch niet? precies hoe ze het enemies-to-lovers-trope een frisse draai moet geven. Geen twintigers met bindingsangst, maar twee veertigers met emotionele bagage en een flinke dosis cynisme.
Moira’s leven rommelt aan alle kanten. Ze heeft net haar overspelige man verlaten en houdt zich schuil bij haar negentienjarige dochter die voor haar studie een paar maanden in Amerika verblijft. Wanneer blijkt dat haar dochter halsoverkop wil trouwen met haar vriendje van zes weken, moet ze tot overmaat van ramp samenwerken met Frank, de vreselijke (of toch niet?) vader van haar aanstaande schoonzoon. Het plan is simpel: samen laten zien dat hun kinderen veel te jong zijn voor een serieuze liefde. Wat kan er misgaan? Nou, alles dus.
Het plan lijkt waterdicht, totdat de kinderen besluiten om zonder hun ouders naar Griekenland te vertrekken. Wat volgt is een zonnige zoektocht langs smalle straatjes, azuurblauwe stranden en knusse tavernes. Mason weet de sfeer van Griekenland zo beeldend neer te zetten dat je bijna de geur van gegrilde souvlaki en de zilte zeelucht kunt ruiken. Het is eigenlijk de perfecte setting voor een vakantieflirt, ware het niet dat Moira Frank verschrikkelijk irritant vindt. Maar hoe langer ze elkaar moeten verdragen, hoe lastiger het wordt om te ontkennen dat er iets broeit.
Het verhaal kabbelt hier en daar wat, vooral wanneer de zoektocht naar de kinderen de overhand krijgt, maar de dynamiek tussen Moira en Frank houdt het geheel levendig. Hun scherpe dialogen, afgewisseld met momenten van onverwachte kwetsbaarheid, maken hun samenspel leuk om te volgen.
Wat deze roman fris maakt, is de keuze voor oudere hoofdpersonages. Hun chemie voelt anders dan in verhalen over prille twintigers: gelaagder, soms wat stugger, maar daardoor juist geloofwaardiger. Toch blijft het geheel luchtig; Mason kiest duidelijk voor feelgood boven drama. Fans van Emily Henry of Annabel Monaghan zullen de zonnige setting en de gevatte humor waarderen, al had de romance zelf misschien iets meer verdieping mogen krijgen. Nu blijft de focus vaak bij het willen doordringen tot de kinderen, waardoor de hoofdpersonages pas laat écht naar elkaar toegroeien.
Wie zin heeft in een luchtige, zomerse roman met humor en een enemies-to-lovers romance tussen twee mensen die daar zelf het minst op rekenen, zit hier goed. Ik haat je, of toch niet? is een heerlijk vakantieboek: makkelijk weg te lezen, geestig en met precies genoeg romantiek om je te laten glimlachen. Geen baanbrekend verhaal, maar wel een charmante, zonnige roman die zijn doel moeiteloos haalt.
1
Reageer op deze recensie
