Bijzondere levens in een bijzonder boek.

Violette Toussaint heeft een bijzonder beroep. Ze is beheerder van een begraafplaats. Daarmee start dit boek wat me vanaf de eerste pagina heeft gegrepen en niet meer los liet tot het uit was. Je leert Violette gedurende het boek langzaam kennen. Getrouwd met Philippe Toussaint zijn ze samen beheerders van een spoorwegovergang. Al is van samen geen sprake. Philippe is een nietsnut en hele dagen weg op zijn motor of spelletjes spelend. Violette doet al het werk. Maar ze klaagt niet want ze is gelukkig met haar oogappel, haar dochter Leonine. Helaas word dit geluk verstoord door een dramatische gebeurtenis en er volgt een donkere periode voor haar. Een bijzondere ontmoeting op een begraafplaats wordt een keerpunt in haar leven. Ze neemt het beheer van de begraafplaats over. En hoe....Samen met twee grafdelvers Nono en Elvis, de broers Lucchini die een uitvaartcentrum hebben en Pater Cedric zorgt ze voor een begraafplaats die er altijd goed bij ligt. Ze houdt dossiers bij over de begrafenissen, biedt waar nodig een luisterend oor. En gedurende het boek ben je getuige van een aantal bijzondere levensverhalen. Daarnaast wordt langzamerhand het verhaal van Violette haar leven ontvouwt. Het boek wisselt regelmatig in tijd en perspectief maar dit voelt heel natuurlijk en is niet storend.
Valerie Perrin schrijft geweldig. Het boek bevat zo ontzettend veel mooie zinnen, citaten en je wordt meegesleept in haar manier van schrijven.
Een boek krijgt van mij alleen maar 5 sterren als het mij zo raakt dat ik het iedereen aan wil raden. Het hield mij bezig ook als ik het niet aan het lezen was. En ik zal het zeker nog weer opnieuw gaan lezen.