Laat me mijn eigen gang maar gaan

" Ik kreeg mijn vader niet dood" . Een intrigerende titel die nieuwsgierig maakt. Het blijkt Genealogen jargon voor het niet kunnen vinden van een overlijdensdatum van iemand.
Lilian de Bruijn kreeg ooit van een Boeddhistische monnik te horen dat hij een gat zag in haar vroege jeugd. Een wond in haar hart die moest helen.
Deze heeft te maken met haar vader Ton de Bruijn die in de oorlogsjaren met zijn vriend naar Engeland wil. De zogenaamde Engelandvaarders. Het lukt ze niet en ze worden in 1943 opgepakt door de Gestapo. Ton komt terecht in diverse concentratiekampen. Hij overleeft de oorlog en trouwt met de moeder van Lilian.
Maar van een echt gezinsleven is geen sprake. Het leven van Ton is op zijn zachtst gezegd turbulent. Twee gezinnen die hij verliet, een faillissement na een aanvankelijk succesvol bedrijf, een verblijf in de gevangenis.
Wie was haar vader nu echt en wat was de invloed van de oorlog op zijn manier van leven?
Ik kreeg mijn vader niet dood is een verslag van haar zoektocht. Het boek is geen roman. Het is een combinatie van dagboek verslagen, autobiografisch met daarnaast een deel geschiedschrijving over de verschrikkingen van de oorlog.
Het verhaal van Lilian en hoe zij verlangt naar haar vader en tegelijk steeds ervaart dat hij niet de vader is en waarschijnlijk niet kan zijn die zij zich zo wenst. Lukt het haar om hem beter te leren kennen en te begrijpen waarom hij was wie hij was?
Een mooi boek voor iedereen die houdt van ( auto ) biografieën en het niet erg vindt dat je wel de aandacht er bij moet houden en je het niet zomaar even wegleest.