Hard, Ranzig maar vooral humoristisch.

' Alle eenheden, graag uitkijken naar ene Julian Martin, blanke vrouw, tweeëndertig jaar. Gezocht wegens het maken van onzedelijk foto's van een klein kind'

Logan McRae is een treetje lager gezet op de functieladder en zit voortaan in een politieauto, eindeloos rondjes rijdend en hoort de hele godganselijke dag meldingen als de bovenstaande. Zijn maatje is Janet Nicholson die als ringtone de tune van de Muppet Show gebruikt. Wie kent er American Graffiti nog? De film uit 1973 volgt vier schoolvrienden in het stadje Modesto (Californië) die in 1962 een laatste nacht doorbrengen voordat ze uit elkaar gaan om elders in het land te gaan studeren of naar Vietnam te gaan. Doelloos rondrijdend, de politie een hak zettend, ouwehoerend en rotzooi trappend tot het dag wordt en het echte leven begint. McRae en Nicholson doen niet veel anders, alleen is het niet bepaald doelloos dat rondrijden. In Grapian, Aberdeen , Schotland loopt tuig van allerlei soort rond. Het ergste zijn natuurlijk de kindermisbruikers.

Het Tarlair Openluchtzwembad is de crime scene. Een dood kind bij een oud, vuil, groezelig en roestig zwembad aan zee, vlak bij de vuile, vervallen, betonnen muur en de helling naar het zwembad, half in 't water en half op de rotsen. Dat hakt er in.

Krantenkoppen in de trant van ' Pedo op de loop; heeft griezel Wood weer een moord gepleegd ?'
Stuart Macbride vermengt het ranzige politiewerk met een reeks van privé gebeurtenissen van Logan. Ook daar een golf van gebeurtenissen met Samantha en Helen in de hoofdrol. En laten we vampier Napier niet vergeten, die hijgt Logan McRae in zijn nek, na een paar mislukte acties. Maar niet alleen hij. Er lopen nog wat bloedzuigers rond bij die club. En wie ooit nog eens een beoordelingsformulier moet invullen - alleen de Here hierboven is op de hoogte van het juiste aantal - geef ik de gouden tip. Sturing. Altijd het woord sturing vermelden als je iets zinnigs wilt mededelen en je niets zinnigs voorhanden hebt. En kreten als ' Het optimaliseren van de operationele efficiëncy.' Dan kom je een heel eind op de apenrots die politieorganisatie heet.

Conclusie.

Een laatste waarschuwing voor je aan dit boek van Stuart Macbride begint: enige aanleg voor het verteren van het betere en rauwere politiewerk is vereist. Gelukkig dempen de brede stromen sappen vol humor en venijn de oprispingen van maag en gal.
Een arm bad. Ik heb grafstenen gezien die spraakzamer waren, is een mooie one liner. Hard, veelal ranzig, maar ontzettend humoristisch. Er wordt traditioneel veel gegromd en geschreeuwd. Een van de betere tradities trouwens. En zijn figuurlijke knokpartijen met hoog geplaatsten, vier rangen hoger of zo zijn een mooie running gag. En een fantastisch slot, waar je het warm van krijgt.