Prima thriller

In Stromend graf krijgt het detectiveduo Cormoran Strike en Robin Ellacott te maken met een moeilijke opdracht: iemand losweken uit de tentakels van de Universal Humanitarian Church (UHC), een sekte die ogenschijnlijk niets kwaads in de zin heeft. De charismatische leider, Jonathan Wace, weet veel volgelingen aan zich te binden en het komt zelden voor dat iemand de UHC verlaat. Maar is het allemaal wel koek en ei binnen de muren van de kerk? Robin gaat undercover en probeert op die manier informatie te krijgen over het reilen en zeilen van de UHC en daarnaast hun doelwit, de zoon van hun opdrachtgever, te bewegen de sekte vrijwillig te verlaten. Maar is ze daar wel veilig? Hoe langer ze meedraait hoe meer ze ervan overtuigd is dat er achter de schermen van alles mis is.

Zoals gebruikelijk maakt Galbraith gebruik van een langzame en zeer geleidelijke opbouw van de plot, die met elk deel verwarrender en intrigerender wordt. Wat verbergt de sekteleider onder het masker van wellevendheid en liefde? Wat gebeurt er achter de schermen nog meer, behalve dat wat je al verwacht, namelijk dat de kerkleiders een goed leven leiden ten koste van hun volgelingen?
De auteur schetst een ontluisterend beeld van de wereld binnen een sekte: intimidatie, indoctrinatie, manipulatie, afzondering, straf bij het minste geringste wat tegen de regels ingaat en beloning wanneer je gehoorzaamt. Maar langzamerhand ontdekt Robin dat er nog meer aan de hand is. Maar niemand durft te praten, ook de ex-leden van de UHC niet die één voor één worden opgespoord.

Tergend traag vertelt Galbraith zijn verhaal en toch is er praktisch geen overbodig woord in de dikke pil van zo’n 1120 pagina’s te ontdekken. Er is veel speurwerk, er worden veel mensen ondervraagd en naast het werk met betrekking tot de UHC zijn er nog andere klussen voor het detectivebureau. Dat maakt dat er een mooi, afgerond en afwisselend boek is verschenen. Er is zoals gewoonlijk bij de auteur sprake van heel veel personages en ingewikkelde verbanden tussen allen. Dat maakt dat je je aandacht er goed bij moet houden tijdens het lezen.
Stromend graf is een prima thriller, niet per definitie superspannend maar de onderhuidse spanning houdt de lezer aan het boek gekluisterd. Ook kleine en grotere cliffhangers maken dat je continu door wilt lezen. De ontwikkelingen stokken soms en nemen dan ineens een grote vlucht. Dat geldt trouwens ook voor de persoonlijke relatie van de protagonisten. Waar die in het vorige boek (Inktzwart hart) praktisch tot stilstand was gekomen is er nu weer volop aandacht voor de verhouding tussen Strike en Robin. Maar ook bijvoorbeeld de karakters van de medewerkers van het detectivebureau worden verder uitgewerkt. Dat maakt het leesplezier nog groter, want die ontwikkelingen werden echt gemist.
Met andere woorden: Stromend graf is weer een prima thriller met een cliffhanger van jewelste…… nu is het alleen wachten op het volgende deel.