Hartverwarmend feelgoodboek met een spannend randje

Als Lucy haar toekomstige partner Ollie ontmoet hoopt ze dat zijn moeder, Diane, voor haar als een moeder zal zijn. Haar eigen moeder is overleden toen ze nog kind was en ze heeft altijd behoefte gehad aan een nieuw moederfiguur. Wanneer Diane niet zo'n moeder blijkt te zijn is Lucy teleurgesteld.

Tien jaar later wordt Diane dood gevonden in haar huis. Met een briefje in een lade en een flesje gif naast haar lijf lijkt het er in alles op dat ze zelfmoord heeft gepleegd. Maar de politie is daar niet zo van overtuigd. Lucy, Ollie en zijn zus met man moeten verantwoording komen afleggen bij de politie.

In een periode van tien jaar laat Hepworth ons afwisselend lezen vanuit Lucy en Diane. Hierin zien we niet alleen hoe zij zichzelf ontwikkelen maar ondanks hun verschillen ze alsnog naar elkaar toegroeien. Waar soms de denkwijzen over elkaar heel begrijelijk zien weet Hepworth het te onderbouwen vanuit het andere personage: gedachten en handelingen voelen dan ineens heel logisch en je gaat meeleven met beide vrouwen. Vul dit aan met een fijne schrijfstijl, zonder veel te veel poespas en je bent van begin tot einde geboeid.

Voor mannen is weinig plaats. Ze hebben vooral een ondersteunende rol in het geheel. Jammer daar had Hepworth wel meer uit kunnen halen. Net als het stukje 'spanning' al snap ik dat dat niet de hoofdmoot hoeft te zijn: complexe relatie tussen schoonmoeder en dochter is van zichzelf al onderwerp genoeg.