7 sterren, ja echt.

Er zijn maar 5 sterren te vergeven, dus heb ik die gegeven, persoonlijk vind ik 6 of 7 sterren meer op zijn plaats, 'De stilte van de witte stad' was al fantastisch', 'De riten van het water' is zo mogelijk nog meer, maar dit komt omdat je personen kent, hun relaties met/tot elkaar (soms de complexiteit hiervan) en je kent de stad met zijn cultuur historische pleinen, beelden, kerken, festiviteiten etc..
Je begroet iedereen, - ik was even weg, maar ik ben er weer -, De ijzersterke wijze bijna honderdjarige grootvader leeft gelukkig nog en voor de rest kom je bijna iedereen weer tegen.
Ook in dit boek is het heden weer geheel verweven met het verleden en dit nooit geforceerd maar 'logisch/noodzakelijk' in de context van het verhaal.
Alleen de namen van personen (de familienamen), de omliggende plaatsen, cultuurhistorische plekken, de gerechten, de drankjes blijven voor mij bijna onuitspreekbaar, dit versterkt juist wel het gevoel dat je je geheel in een andere wereld/cultuur bevind.
De schrijfstijl, de details, de sfeer tekening, de geraffineerdheid van het geheel van het verhaal, het inlevingsvermogen in de geschapen karakters etc. zijn van een grote klasse, de term: een literaire thriller (en roman) is hier zeker op zijn plaats.

Het is wel belangrijk eerst 'De stilte van de witte stad' te lezen, als je eerst 'De riten van het water' leest gaat een groot deel van de opbouw van 'De stilte van de witte stad' verloren.