Een 'epische'(?) ijzingwekkende Scandinavische thriller

Om dit boek te lezen moet je absoluut deel 1 “Bloedspoor” en 2 “Schijndood” eerst gelezen hebben.
Wat best irritant is is dat Sara steeds denkt ‘is dit allemaal wel gebeurd’, deze gedachte komt in al de 3 delen meerdere malen voor, toch neem ik als lezer dit voor lief. Het gedrag van de zuster van Sara is in dit deel zeer ongeloofwaardig. Maar als je als lezer bereid bent om mee te gaan in het verhaal, dan wordt je als beloning mee gesleept in een episch(?), intense, gruwelijke, claustrofobische thriller. De schrijfster heeft heel knap gespeeld het steeds invoegen van gedeelten van documenten die de vader van Sara bijeen heeft gesprokkeld, deze gedeelten van documenten zijn steeds cursief schreefloos geplaats en geven je als leze een gevoel van authenticiteit – ik betrapte me er op dat ik soms de drang kreeg om het een en ander te verifiëren.
Door de fijne schrijfstijl en doordat er zoveel gebeurd, - in het leven van Sara (25 jaar), als je dit als lezer zou zijn overkomen zat je nu misschien aan de elektroshocks-, zit je als lezer in een flow waar je niet uitkomt.