Als je je als lezer 'verbonden voelt' met Unai, dan ben je verplicht dit vierde boek te lezen.

Ik had zo mijn bedenkingen, de trilogie van De Witte Stad was/is fantastisch, waarom weer een boek met Kraken (nee nu Unai) als hoofdpersoon, maar ik was helemaal in de wolken toen ik in de bibliotheek bij de nieuwe aanwinsten Het zwarte boek van de uren zag liggen. Na het lezen van het eerste hoofstuk 'Een dode gijzelen' waren gelijk al mijn bedenkingen verdwenen, 'WAT?', als lezer van De Witte Stad lees je niet zomaar een thriller, oké literaire thriller maar je bent weer terug in Vitoria, je kent de personen en wat voor in drama overkomt 'je vriend' Unai, dit is onmogelijk, je leeft gelijk mee.
En ja hoor, Estíbaliz (Esti voor Unia en natuurlijk ook voor deze lezer) is er ook en de bijna honderdjarige grootvader, ik ben verkocht.

Let op ga dit boek niet lezen zonder eerst de trilogie De Witte Stad te lezen, het is een thriller, maar veel meer is het spannend boek rondom Unai en zijn vrienden, familie en gelukkig nog een beetje de Baskische stad Vitoria. Bij het lezen van deze boeken van Eva García Sáenz de Ururi komt bij mij steeds een vage associatie naar voren met De schaduw van de wind van Carlos Ruiz Zafón, speciaal bij dit laatste boek.