Alleen de titel al, te gek toch?

Klein Birma (Groot Birma, Grote Klaas Kleine Klaas - Hans Christian Andersen) , dus geheel anders dan dat ik had verwacht, geen Barbarotti die is uitgezonden naar het Verre Oosten. Gelijk in het eerste hoofdstuk krijg je als lezer even iets te verwerken, - want Barbarotti is natuurlijk inmiddels als trouwe lezen van de Barbarotti-reeks een goede vriend geworden, ik gun die man tenminste al het geluk van de wereld) - ook Barbarotti wordt verdriet niet bespaard. Inspecteur Barbarotti wordt op een vermissingszaak gezet en zijdelings speelt er ook een moordzaak (beide cold case zaken), is dit wel een zaak, of gewoon wat arbeidstherapie voor Barbarotti (even niet te belasten met echte zaken) of is er een persoonlijk belang in deze zaak van de opdrachtgever, de ietwat vreemde, zeg maar gerust rare snuiter, commissaris Asunander.
Wederom een fantastisch vooral psychologische literaire thriller/roman, soms wat magisch realistisch, Barbarotti is in dit boek tamelijk vaak in gesprek met God, nu even geen punten wedstrijd met God, dit is het serieuzer werk, o.a. deze bespiegelingen/gesprekken zijn amusant, soms wat ironisch, maar nooit alleen maar grappig – dat is het wel -,het voegt echt iets toe.
In dit boek zitten ook wat magische aspecten, maar goed te behapstukken en persoonlijk deed het mij goed dat zijdelings even Anna en meneer Roos uit ‘Het tweede leven van meneer Roos’ voor bij komen (het blijkt ze goed te gaan, dat wilde de schrijver ons natuurlijk toch nog even laten weten, want hij begrijpt deze personen ons aan het hart liggen).
Grote Klaas en Kleine Klaas is gruwelijk maar dit verhaal doet daar niet voor onder, gruwelijk en dan in de ruimste zin van het woord, maar er is ook begrip en mededogen
Het laatste deel uit Barbarotti-reeks, maar dat kan de schrijver toch echt niet maken, vooral nu we weten Barbarotti zijn vader wil gaan zoeken en zijn vriendin zit dit ook wel zitten, dus ik hoop het manuscript voor het zesde deel al naar de uitgever is gestuurd.