Intrigerende thriller

Zodra je begint te lezen, betreed je een bijzondere wereld. Het is er een vol duisternis, eenzaamheid, gevaar en wreedheid. Het leven van De Crooner is er één die absoluut niet alledaags is. De schrijfstijl doet mij vooral in het begin denken aan gangsterfilms uit de jaren ’50. Het hoofdpersonage Frits Jansen, ook wel De Crooner genoemd, vertelt over zijn leven en zijn belevenissen. Het lezen voelde voor mij alsof ik naar een zwartwit film aan het kijken was. Terrence Lauerhohn wist deze sfeer uitstekend weer te geven en ook vast te houden.
Mijn eerste indruk van het hoofdpersonage De Crooner: een zeer berekend en koelbloedig persoon, die vanwege zijn beroep een eenzaam leven leidt. Hij gaf mij een ijzingwekkend gevoel, vooral omdat hij geniet van het uitvoeren van zijn opdrachten. "Ik ben eenvoudigweg de dood, een uiterst menselijke gedaante ervan, en sterven is een onlosmakelijk onderdeel van het leven, benodigd om het te vervolmaken." (Pagina 13).
Je leert de huurmoordenaar De Crooner goed kennen, zijn personage is sterk neergezet, je hebt het gevoel dat je tijdens zijn belevenissen er bij bent, naast hem staat. Het voelt alsof je zijn vertrouweling bent aan wie hij alles vertelt over wat hij meemaakt, wat hij van plan is en met welke ethische vraagstukken hij te maken krijgt tijdens het uitvoeren van zijn plannen. "Ik maak me geen illusies. Ik ben een moordenaar, heb behalve het lijntje naar empathie, erbarmen en mijn geweten ook het lijntje naar genegenheid van anderen doorgesneden." (Pagina 57).
Merel, de dochter van de gangsterbaas vond ik ook een intrigerend personage vanwege de vele lagen die zij heeft. Ze wist tot zijn (en mijn eigen) verbazing De Crooner regelmatig te verrassen en hem aan het denken te zetten over zijn leven en zijn daden. Zelf was ik benieuwd naar de strategieën die zij in gedachten had om haar ontvoering ongedaan proberen te maken. De interactie tussen haar en De Crooner gedurende haar ontvoering was zeer boeiend om te lezen.
Een belangrijk thema in Blauwe bonen is opvoeding is opvoeding en hoe deze je als persoon kan vormen. Dit slaat vooral op De Crooner zelf. Maar het thema is ook van invloed op de manier waarop hij zijn plan uitvoert om in leven te blijven. Daarnaast speelt het hebben van een geweten en schuldgevoel een grote rol. Ik vond het interessant om de gedachten van De Crooner daarover te volgen.
Terrence Lauerhohn heeft met Blauwe bonen een spannende, keiharde thriller geschreven, een bijzonder verhaal mede door de schrijfstijl. Het is een hard en grimmig verhaal. Ik heb er zeer van genoten en geeft het boek graag 4 sterren.
Jeanine