Verwachting niet helemaal ingelost

In de Nimfen maken we kennis met Marina, een psychologe die als groepstherapeut werkzaam is. Zij rouwt om haar overleden vriend Sebastian en zorgt voor haar nichtje Zoë van wie haar ouders zijn verongelukt bij een auto-ongeluk. Als op de universiteit waar Zoë studeert een meisje wordt vermoord, gaat zij naar Cambridge om haar nichtje bij te staan en om te helpen de zaak te verhelderen.

Zij komt hierbij al snel op het spoor van de professor Griekse tragedie Edward Fosca die zij verdenkt van betrokkenheid bij de moorden. Omdat de politie haar denkrichting niet deelt, gaat zij zelf op onderzoek uit en komt zij tot een verrassende ontdekking.

Hoge verwachtingen had ik van het boek de Nimfen. Dit vanwege de positieve recensies van het eerste boek van Alex Michaelides 'De stille patiënt'. Ook het thema van het boek waarbij de Griekse mythologie is verweven in een thriller sprak me zeer aan.

In een aantal opzichten zijn deze verwachtingen ook waargemaakt. Want de schrijfstijl van Michaelides is vlot en het plot wordt goed opgebouwd en is qua ontknoping erg verrassend. Ook zijn de verwijzingen naar de Griekse mythologie interessant, en leer je tevens meer over de praktijk van de psychologie doordat het hoofdpersonage psychologe is en haar kennis hierover gebruikt om verder te komen in het oplossen van de moorden. Interessant zijn ook de brieffragmenten die het verhaal onderbreken en meer inzicht geven in de motieven en psychologie van een van de daders. En boeiend zijn ook de gedichtfragmenten van Tennyson die zijn opgenomen in het boek die ons meer leren over de geestestoestand van Mariana, die in rouw is om haar overleden vriend Sebastian. Dit is een belangrijk thema in het boek. Rouwen, loslaten, het bijstellen van je beeld van iemand anders om zelf weer een positieve toekomst tegemoet te gaan.

It is better to have loved and lost
Than never to have loved at all... (Tennyson)

Toch stelt het boek ook in een aantal opzichten teleur. Zo ontbreekt op sommige momenten in het boek de echte 'ik zit op het puntje van mijn stoel'-spanning en zijn een aantal personages zo summier uitgewerkt dat voor mij onvoldoende overtuigend en geloofwaardig hun handelen wordt verklaard. Verder vind ik het jammer dat uiteindelijk blijkt dat de verwijzingen naar de Griekse mythologie vooral als een afleidingsmanoeuvre worden gebruikt en niet echt een betekenisvolle verbinding krijgen met belangrijke ontwikkelingen en personages in het boek.

Een boek dus met plussen en minnen. Ik ben zelf nu vooral benieuwd naar De Stille Patient en ben zeker van plan om die nog te gaan lezen. En ik ben ook benieuwd naar wat jij vindt van het boek 'De Nimfen'. Dus ga het lezen en deel je ervaring.

Dank aan Thrillzone voor het organiseren van de leesclub en Uitgeverij Cargo voor het beschikbaar stellen van het recensie-exemplaar.