Het geheim van Winterplas

Ik schreef bij deel 1, De relikwieën van het verleden, al dat ik het een lijvig deel vond. Nou, dit tweede boek is zelfs nog eens zo’n honderd pagina’s dikker. Nick, Karel en Chase zijn in het begin van dit boek weer terug bij Bureau Nul. Daar is Tessy als directrice ook aanwezig en bovendien is Suzy weer in het verhaal teruggekomen. Op het Bureau heerst een gespannen sfeer, iedereen moet zijn plek weer terugvinden lijkt het wel, en de onderlinge relaties worden verkend. Het gaat er soms niet zo vriendschappelijk aan toe.
Mooi vind ik in dit boek dat de paarden en de Zielsdieren een belangrijke rol krijgen. Het nadeel hiervan is dan weer, dat ik als lezer niet met één personage te maken heb, maar met een drieledig-personage: De magiër, het paard en het Zielsdier. Zij hebben alle drie dezelfde magie. Gelukkig is die van Nick, Karel en Chase wel zeer verschillend van elkaar en hebben ook de Zielsdieren een uniek karakter en gedrag. Dat Nick in dit tweede deel zelfs twee soorten magie blijkt te hebben, maakt het wel wat gecompliceerder. Daar heeft hij het trouwens zelf ook best moeilijk mee. Hoe krijgt hij daar de controle over, als steeds lijkt dat de magie zijn eigen wil heeft?

Het verhaal is geschreven vanuit de ik-persoon, Nick. Hij en zijn vrienden blijven in het begin nogal lange tijd op dezelfde plaats. Daar zijn allerlei zaken betreffende demonen, relaties en magie, die duidelijk aan bod moeten komen. Dat maakt dat ik dit verhaal wat langzaam vooruit zie gaan. Ik was dus blij dat er eindelijk een beslissing kwam waarna de vrienden op weg gingen naar Winterplas. Onderweg komen ze demonen tegen waar ze het tegen op moeten nemen. Daardoor veranderen ze ook. De gemeenschap bij Winterplas en hoe de mensen daar wonen vond ik interessant om over te lezen. De gevechten tegen de demonen daarna, tijdens de climax van het verhaal, vonden voor het grootste deel plaats vanuit Nick, die beide soorten magie nodig had om van hen te kunnen winnen. Doordat deze gevechten weer vele pagina’s van het boek beslaan, vond ik het persoonlijk nogal gaan lijken op overkill. Hoeveel kan één persoon aan, zonder een moment van rust? Behalve dat waren er gelukkig ook nog andere verhaallijnen die wat interessanter werden. Onder ander het geheim van Winterplas zelf en wat er met de vrouwen gebeurt.

Het gevaar van de eeuwige Schemering die de wereld in zijn greep heeft, is aan het eind van dit boek nog niet opgelost. Nick, Karel en Chase moeten met een schip naar de Bermudadriehoek varen. Dat is een opstapje naar het derde boek, dat nog in mijn kast staat om te lezen. Ik ben benieuwd wat ze daar weer voor gevaarlijke vijanden zullen tegenkomen en hoe dit verhaal uiteindelijk af zal lopen. Kunnen ze het winnen?
Wat dat betreft is dit een onderhoudend verhaal, waarvan ik wil graag weten hoe het verder gaat. Dus over een poosje begin ik met boek drie van de trilogie. Dan hoop ik te lezen of de Schemering overwonnen kan worden.