Onder druk gezet

Aan niets is te merken, dat Stille wateren door twee mensen is geschreven. Eva Nagelkerke is de schrijversnaam van de zussen Alexandra en Victoria Nagelkerke.
Sophie is een onzeker meisje, dat in de grote stad gaat studeren. Met een zeer dominante moeder heeft zij weinig kans gehad om zichzelf te ontwikkelen tot een zelfstandig persoon. Ze voelt zich eenzaam en overweldigd door de grote stad.
Dit zorgt ervoor dat ze zich vastklampt aan haar kamergenote Annet. In het begin neemt Annet Sophie op sleeptouw, maar ze begint zich steeds meer aan haar te ergeren door de gedragingen van Sophie.
Maar wat is er nu eigenlijk met Sophie aan de hand? Al in een vroeg stadium kon je erachter dat Sophie iets gedaan heeft waardoor ze in de gevangenis is beland. Daarna woont ze weer bij haar ouders en probeert de draad van haar leven weer op te maken. Ze heeft een baan bij een bloemenwinkel en kan het goed vinden met de eigenaresse. Deze helpt haar en stimuleert Sophie om er achter te komen wat er precies gebeurd is in het verleden. Maar gaat zij haar zoektocht tot een goed einde brengen?
Een origineel verhaal dat ik achter elkaar wilde uitlezen. De spanning wordt heel langzaam opgebouwd. Dit zorgt ervoor dat de ontknoping een totale verrassing is. Eigenlijk zelfs twee verrassingen heeft.
Doordat het vertelperspectief tussen heden en verleden wisselt kom je langzaam achter de gebeurtenissen. Zo wordt het verhaal zorgvuldig opgebouwd. Dit en de korte hoofdstukken maken dat je door wilt lezen.
Je leeft gewoon mee met Sophie die geleefd wordt door haar ouders en tracht onder dit juk uit te komen. Knap gedaan. Sophie is levensecht neergezet en kruipt onder je huid. Ze ging echt voor me leven. Eigenlijk zijn alle karakters op een realistische wijze neergezet.
In Stille wateren zijn verschillende maatschappelijke thema’s verwerkt. Psychose, re-integratie na een gevangenisstraf.