Lezersrecensie
Verrassende psychologische thriller
Saskia M.N. Oudshoorn heeft zeven vrouwenthrillers, elf feelgoodboeken en een aantal novelles geschreven, waarvoor zij een aantal prijzen ontving. Veel van haar verhalen spelen zich af in en rond Rotterdam af, waar zij geboren is. Naast haar werk bij Unilever is zij sinds 2014 Gemeenteraadslid uit overtuiging om een positieve bijdrage aan de maatschappij te leveren. Zij debuteerde in 2015 met Buitenspel, dat in 2018 door haar werd herschreven en uitkwam onder de titel Zie jij mij? In haar jubileumjaar 2025 schreef Oudshoorn Zondaar, een psychologische thriller die naarmate het verhaal vordert steeds meer geheimen blootlegt in de familie van hoofdpersoon Karen.
In Zondaar wordt de tijd genomen om de familiesituatie van Karen, Marten en hun zoon Noah te schetsen. Vrij vlug is duidelijk dat er in het verleden zich iets heftigs heeft voorgedaan. Om de beurt zijn Karen en Marten aan het woord, afgewisseld door podcastafleveringen van moorden met een moraal, waarin op verzoek van Karin, beiden hun verhaal doen. Deze schrijfwijze zorgt voor een beter begrip van de betrokken mensen. Hun huwelijk stelt niet veel meer voor en Karen wil wat afstand nemen door naar geërfde huisje in Oostenrijk te gaan. Haar man heeft geheimen voor haar en is veel afwezig, waardoor zij aan overspel denkt. Tijdens haar reis naar het Zillertal merk je dat Karen vlug gestrest is en soms chaotisch overkomt. Karen leert daar de Nederlandse Anouk met baby Mila kennen en in een rap tempo ontwikkelt zich een ogenschijnlijk hechte vriendschap. Ze ontdekt dingen die haar leven op de kop zetten en oude wonden worden pijnlijk opengereten. En dan wordt Anouk doodgevonden en is Karen de hoofdverdachte.
Waar in het begin het boek lijkt op een psychologische roman, komt er gaandeweg meer spanning in door vreemde gedragingen en onthullingen van personages. Oudshoorn weet als geen ander de tragiek van blootgelegde familiegeheimen en wat die met iemand doet in een plot te verwerken. Langzaam worden puzzelstukjes vrijgegeven, totdat de lezer uiteindelijk de puzzel kan leggen. Leuk detail zijn de kraaien die de labiel overkomende Karen vanuit haar raam ziet als een voorbode voor naderend onheil. Ze is paranoïde voor geluiden in het donker en denkt dan meteen aan gevaar. Voor Maarten is toewijding zijn grootste kracht en tevens valkuil omdat hij niet kan loslaten. Een oplettende lezer kan uit geplaatste hints verbanden ontdekken die voor inzichten zorgen. Karen is opgegroeid in een gezin waar niet over gevoelens gepraat werd. Dat het met Karen niet echt goed gaat is te merken aan haar drankinname en medicijnengebruik. Deze cocktail zorgt een aantal malen voor een spannende situatie, totdat het richting het einde echt uit de hand loopt. De ontknoping zien we al van verre aankomen, maar heeft toch nog een extra bijzondere verrassing in petto.
Zondaar weet te verrassen met bijzondere plotwendingen en langzaam afglijdende personages die hoge muren hebben opgetrokken om zichzelf te beschermen.
Deze recensie verscheen eerder op Vrouwenthrillers.
In Zondaar wordt de tijd genomen om de familiesituatie van Karen, Marten en hun zoon Noah te schetsen. Vrij vlug is duidelijk dat er in het verleden zich iets heftigs heeft voorgedaan. Om de beurt zijn Karen en Marten aan het woord, afgewisseld door podcastafleveringen van moorden met een moraal, waarin op verzoek van Karin, beiden hun verhaal doen. Deze schrijfwijze zorgt voor een beter begrip van de betrokken mensen. Hun huwelijk stelt niet veel meer voor en Karen wil wat afstand nemen door naar geërfde huisje in Oostenrijk te gaan. Haar man heeft geheimen voor haar en is veel afwezig, waardoor zij aan overspel denkt. Tijdens haar reis naar het Zillertal merk je dat Karen vlug gestrest is en soms chaotisch overkomt. Karen leert daar de Nederlandse Anouk met baby Mila kennen en in een rap tempo ontwikkelt zich een ogenschijnlijk hechte vriendschap. Ze ontdekt dingen die haar leven op de kop zetten en oude wonden worden pijnlijk opengereten. En dan wordt Anouk doodgevonden en is Karen de hoofdverdachte.
Waar in het begin het boek lijkt op een psychologische roman, komt er gaandeweg meer spanning in door vreemde gedragingen en onthullingen van personages. Oudshoorn weet als geen ander de tragiek van blootgelegde familiegeheimen en wat die met iemand doet in een plot te verwerken. Langzaam worden puzzelstukjes vrijgegeven, totdat de lezer uiteindelijk de puzzel kan leggen. Leuk detail zijn de kraaien die de labiel overkomende Karen vanuit haar raam ziet als een voorbode voor naderend onheil. Ze is paranoïde voor geluiden in het donker en denkt dan meteen aan gevaar. Voor Maarten is toewijding zijn grootste kracht en tevens valkuil omdat hij niet kan loslaten. Een oplettende lezer kan uit geplaatste hints verbanden ontdekken die voor inzichten zorgen. Karen is opgegroeid in een gezin waar niet over gevoelens gepraat werd. Dat het met Karen niet echt goed gaat is te merken aan haar drankinname en medicijnengebruik. Deze cocktail zorgt een aantal malen voor een spannende situatie, totdat het richting het einde echt uit de hand loopt. De ontknoping zien we al van verre aankomen, maar heeft toch nog een extra bijzondere verrassing in petto.
Zondaar weet te verrassen met bijzondere plotwendingen en langzaam afglijdende personages die hoge muren hebben opgetrokken om zichzelf te beschermen.
Deze recensie verscheen eerder op Vrouwenthrillers.
1
Reageer op deze recensie
