Een kaft met golven, een leven met hoge golven!

Dit boek heb ik onlangs bij Hebban gewonnen. Het sprak mij meteen aan door de tekst op de achterflap. Het verhaal verraste mij. Het verhaal van een stel op een woonboot dat een kindje kreeg liep anders af dan ik in eerste instantie dacht.
Het is een debuut van schrijfster Ilse Josepha Lazaroms. Zij is een tweetalige schrijfster van fictie en non-fictie. Haar debuutroman Duet, zo schreef zij op haar website, is een verslag van zwangerschap, moederschap, het versplinteren van een relatie en een oude woonboot op de Hudson in New York.
Ilse schrijft zowel fictie als non-fictie en is wetenschapper, redacteur en vertaler.
Zij volgde universitaire studies in verschillende landen en werelddelen en woonde daar ook. Ze heeft diverse beurzen ontvangen en gepubliceerd in vele internationale (academische) tijdschriften
De kaft van haar boek is kleurig, maar ook zwart. Voor mij zegt dat ook iets over het leven dat zij in haar boek beschrijft, een kaft met golven, een leven met hoge golven, en dan bedoel ik niet het water!
Tussen de hoofdstukken van haar boek staan losse korte stukjes als een gedicht zo mooi:
Week als zeewier.
Niemand ziet me.
Iedereen kijk voor zich uit.
Ze beschrijft, soms schrijnende, situaties zo helder en mooi :”Ze wilde hem verlichten door hem te laten inzien hoe dwaas de verdediging van Mijn Kampf was, maar ze zag niet in hoe dwaas ze zelf was.
Ze heeft mooie gezegdes: 8 zomermaanden als 8 zomerjurkjes aan de lijn en gaten in de stof, als gaten in de tijd of in je CV.
Ze schrijft duidelijk, legt dingen uit: abortus: ab betekent eraf, ortus betekent geboorte! Zo vergelijkt ze baby’s met boeken. Haar taalgebruik is soms wat moeilijk: nummerologische waarde, permeabele geest, lugubere machtsstructuur en interpersoonlijk geweld.
Ze geeft een beschrijving van haar gevoelens en situatie, waardoor je soms boos wordt: zie nu niet wat er gebeurt!!!, maar gaandeweg ook begrip krijgt voor wat ooit haar keuze bepaalde voor A. Hoewel hij mijn inziens geen begrip voor haar heeft, jaloers is en gelooft in complottheorieën. Dat laatste is nu heel actueel!
Ilse is verliefd geworden op A, een violist uit Boston. Maar eigenlijk werd zij verliefd op zijn vrijheid, zijn roekeloosheid. “Toen ik A ontmoette, gaf ik me over. Ik wilde leven zoals hij, verlost van het eeuwigdurende dreinende denken.”
Gaandeweg het boek begrijpt ze niet waarom ze met hem in zee gegaan is, letterlijk en figuurlijk. Ze leert zijn ware aard kennen en hoe ze ook haar best doet om mee te buigen, ze zitten niet op een lijn, ze zijn beiden niet op de plaats waar ze willen zijn. Ze zegt ook in haar boek; “maar steeds vaker vraag ik me af wie hij is, we zijn zo verschillend”. Ook schrijft ze na een eerdere abortus:
Die dag droeg ik het babysilhouet met me mee. Het nam onzichtbare ruimte in.
Het verlangen duurde.
Het was een lijfelijk verlangen, tastbaar in haar eenvoud.
Zij heeft een baan en als ze dan zwanger wordt, wat ze heel graag wil, wordt het moeilijker om haar baan te behouden. Ze komt in de problemen qua zorgverzekering. En ze wil naar Nederland om te bevallen. Na de bevalling beginnen haar problemen met A pas echt en aan het einde van het boek beseft ze hoe nodig je de veilige cirkel van thuis, taal en familie nodig hebt! Uiteindelijk kiest ze voor zichzelf en haar dochter, wat nog wel even de nodige spanning oplevert.