Lezersrecensie
Het jaar van Vermeer
Het jaar van Vermeer.
Een boek, dat zo mooi in dit jaar van Vermeer uitkomt, goed gepland!
Het is een mooi vormgegeven boek, juist ook door de afbeelding van het schilderij en dus in de kleuren van Vermeer, fris en toepasselijk.
Makkelijk leesbaar, helaas komen de figuren een beetje flets uit de verf. Ook de plaatsen in Delft, die in het boek voor komen hadden wat mij betreft wat uitgebreider aan bod mogen komen. Zo ook de historische personen en gebeurtenissen. Het bezoek van Johannes aan Rembrandt om door te geven dat hun beider vakbroeder Carel Fabritius, de schilder van het wereldberoemde Puttertje, is overleden maar ook de oorzaak, de ramp in de kruitopslag van 12 oktober 1654, waarover toch genoeg te vertellen is. We weten wel meer over Tanneke: ”Mijn wieg stond in Schipluiden, mijn vader is dood, mijn moeder woont in een onverharde achterafstraat in een smal huisje……..Ik heb nog een oudere broer, Govert in Rotterdam. Mijn oudere broer, Boudewijn, was de oudste van drie……”, terwijl er over Johannes als hoofdpersoon niet zo veel verteld wordt, nu is er weinig over hem bekend, maar fictief is er niet veel toegevoegd.
Mooi is de uitleg over het schilderij de Koppelaarster. Er wordt verondersteld dat Vermeer zichzelf daarop heeft uitgebeeld . Voor diegene die de Vermeer tentoonstelling (gaan) bekijken is het dan toch een aanleiding om dit schilderij met een andere blik te bezien.
Johannes en zijn vrouw Catharina hebben het niet makkelijk. Zij leven deels gescheiden, ondanks dat ze al twee kinderen hebben. Maar Johannes heeft een hekel heeft aan zijn schoonmoeder, ondanks dat hij er afhankelijk van is, “Dag schoonmoedertje met je pukkel en je haar op die pukkel en je kanten kraagje met gouddraad en je valse gezang en je eeuwige bidsnoer, alsof je drie keer daags door Satan wordt belaagd.”
Het schilderen doet hij in de herberg, hij heeft zijn atelier daar bij zijn moeder. Hij is nog zoekende, wordt ook beïnvloedt door Dhr. Van Ruijven, kunsthandelaar, die hem stimuleert en adviseert, o.a. over het gebruik van lapis lazuli, de dure maar prachtige kleur blauw. Johannes heeft oog voor kleur en licht. “De zon komt langs de gordijnen binnen, je ziet het stof dansen in de schuine licht snaren”.
Het is ook mooi om te zien hoe het schilderij van het melkmeisje gestalte krijgt door het poseren van Tanneke, de dienstbode. Zij komt het beste tot haar recht in dit boek, al blijft het veel door gedachtes en niet met gesprekken met de andere personages, die ook niet echt veel met elkaar praten.
Matthias Rozemond is geboren in 1962 te Voorburg. Tegenwoordig woont hij met vrouw en kinderen in Haarlem. Hij wilde in zijn jeugd al schrijver worden, had ook al met een vriend een tijdschrift opgericht. In 1987 studeerde hij af in de Duitse taal en Drama en werkt dan al enige tijd bij een uitgeverij in Amsterdam. Op zijn drieëntwintigste begint hij met het schrijven van gedichten, waarvan een aantal geplaatst worden in verschillende tijdschriften. In 2000 verschijnt er een bundel, Zomeravonden, van hem en hij schrijft ook recensies voor het Parool, vertaalt Duitse poëzie en toneelstukken. Hij werkt in Haarlem als docent Duits. Verder schrijft hij:
2006 Apollovlinder, literaire thriller
2008 Schimmenspel
2010 Enkele Reis Sicilië
2016 De duivelskunstenaar, over de schilder Jeroen Bosch
2018 Het spel van licht en donker, over Rembrand
2021 Amalia, prinses van Oranje, over Amalia van Solms
2022 Hoogheid
Een boek, dat zo mooi in dit jaar van Vermeer uitkomt, goed gepland!
Het is een mooi vormgegeven boek, juist ook door de afbeelding van het schilderij en dus in de kleuren van Vermeer, fris en toepasselijk.
Makkelijk leesbaar, helaas komen de figuren een beetje flets uit de verf. Ook de plaatsen in Delft, die in het boek voor komen hadden wat mij betreft wat uitgebreider aan bod mogen komen. Zo ook de historische personen en gebeurtenissen. Het bezoek van Johannes aan Rembrandt om door te geven dat hun beider vakbroeder Carel Fabritius, de schilder van het wereldberoemde Puttertje, is overleden maar ook de oorzaak, de ramp in de kruitopslag van 12 oktober 1654, waarover toch genoeg te vertellen is. We weten wel meer over Tanneke: ”Mijn wieg stond in Schipluiden, mijn vader is dood, mijn moeder woont in een onverharde achterafstraat in een smal huisje……..Ik heb nog een oudere broer, Govert in Rotterdam. Mijn oudere broer, Boudewijn, was de oudste van drie……”, terwijl er over Johannes als hoofdpersoon niet zo veel verteld wordt, nu is er weinig over hem bekend, maar fictief is er niet veel toegevoegd.
Mooi is de uitleg over het schilderij de Koppelaarster. Er wordt verondersteld dat Vermeer zichzelf daarop heeft uitgebeeld . Voor diegene die de Vermeer tentoonstelling (gaan) bekijken is het dan toch een aanleiding om dit schilderij met een andere blik te bezien.
Johannes en zijn vrouw Catharina hebben het niet makkelijk. Zij leven deels gescheiden, ondanks dat ze al twee kinderen hebben. Maar Johannes heeft een hekel heeft aan zijn schoonmoeder, ondanks dat hij er afhankelijk van is, “Dag schoonmoedertje met je pukkel en je haar op die pukkel en je kanten kraagje met gouddraad en je valse gezang en je eeuwige bidsnoer, alsof je drie keer daags door Satan wordt belaagd.”
Het schilderen doet hij in de herberg, hij heeft zijn atelier daar bij zijn moeder. Hij is nog zoekende, wordt ook beïnvloedt door Dhr. Van Ruijven, kunsthandelaar, die hem stimuleert en adviseert, o.a. over het gebruik van lapis lazuli, de dure maar prachtige kleur blauw. Johannes heeft oog voor kleur en licht. “De zon komt langs de gordijnen binnen, je ziet het stof dansen in de schuine licht snaren”.
Het is ook mooi om te zien hoe het schilderij van het melkmeisje gestalte krijgt door het poseren van Tanneke, de dienstbode. Zij komt het beste tot haar recht in dit boek, al blijft het veel door gedachtes en niet met gesprekken met de andere personages, die ook niet echt veel met elkaar praten.
Matthias Rozemond is geboren in 1962 te Voorburg. Tegenwoordig woont hij met vrouw en kinderen in Haarlem. Hij wilde in zijn jeugd al schrijver worden, had ook al met een vriend een tijdschrift opgericht. In 1987 studeerde hij af in de Duitse taal en Drama en werkt dan al enige tijd bij een uitgeverij in Amsterdam. Op zijn drieëntwintigste begint hij met het schrijven van gedichten, waarvan een aantal geplaatst worden in verschillende tijdschriften. In 2000 verschijnt er een bundel, Zomeravonden, van hem en hij schrijft ook recensies voor het Parool, vertaalt Duitse poëzie en toneelstukken. Hij werkt in Haarlem als docent Duits. Verder schrijft hij:
2006 Apollovlinder, literaire thriller
2008 Schimmenspel
2010 Enkele Reis Sicilië
2016 De duivelskunstenaar, over de schilder Jeroen Bosch
2018 Het spel van licht en donker, over Rembrand
2021 Amalia, prinses van Oranje, over Amalia van Solms
2022 Hoogheid
4
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Jolanda Wouters
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
