Raam, sleutel is puur en tastbaar

Een raam open doen of dicht laten? Het maakt geen verschil?
Schrijfster Karlijn is het daar niet mee eens. Tijdens het belangrijkste interview uit haar carrière verzinkt ze in de ogen van journalist Hanna. Ze geeft zich volledig over aan de charme van deze adembenemende vrouw. Samen beslissen ze om het raam open te maken. Karlijn had nooit kunnen denken welke kettingreactie dit kon veroorzaken.

Raam, sleutel speelt zich af in een sterk afgebakende wereld, met slechts enkele personages die ertoe doen. De auteur beperkt zich tot deze scenes en beschrijft alle tastbare elementen en handelingen. Elk object, elke stap, elke houding schrijft hij neer. Het verhaal krijgt daardoor alle zuurstof, waardoor de essentie tastbaar wordt.

Robbert Welagen schrijft als geen ander over rouw en verlies. Hij maakt verdriet tastbaar, ook al vloeien er geen tranen. Het vreemd gedrag van Karlijn stopt hij niet weg. Nee, hij toont wat verlies bij een mens kan veroorzaken. Wat ik het meest waardeer, is hoe hij LGBTQI+ in verhaal integreert. Hij zorgt ervoor dat de geaardheid van de personages geen rol speelt. Raam, sleutel gaat over de scharnierpunten in ons leven.
We kunnen ze niet ontwijken.

Jonathan Jetten 22 september 2021
@meesterdagdromer