De ongeloofwaardige zwart-wereld van Daniel Silva

'De andere vrouw' is al het achttiende deel in de reeks van Daniel Silva rond zijn Israëlische meesterspion Gabriel Allon

Een Russische overloper wordt gedood, juist vóór hij het afgesproken adres bereikt. Wanneer kort daarop het hoofd van MI6 in Wenen wordt vermoord, vermoedt Gabriel Allon een mol in de westerse inlichtingendiensten.
In afzondering in het zuiden van Spanje leeft een vrouw, die een groot geheim met zich meedraagt.
Een geheim dat een meesterzet blijkt van de KGB om een mol in de hoogste regionen van de westerse inlichtingendiensten te plaatsen.

De ingrediënten in Daniel Silva's boeken rond Gabriel Allon zijn nagenoeg altijd dezelfde.
Een Israëlische inlichtingendienst met blijkbaar op alle gebieden supermensen, die uiteindelijk dan ook altijd zegevieren.
Mensen, die ook altijd juist op tijd komen om het gevaar te weren.
De manier waarop het in dit boek gebeurt wordt wel wat te ongeloofwaardig.
Dat is het zwakke aan Daniel Silva's boeken: een wereld teveel in louter zwart-wit verhoudingen. De ene (vooral de Israëli's) zijn super goed, de andere zijn klungelaars....
Waar dat in een aantal van zijn boeken gecompenseerd wordt door een spannend verhaal dat vlot weg leest, is dit hier veel minder het geval. Honderd bladzijden voor het einde ken je al de ware toedracht.

Ik heb ongeveer op hetzelfde moment het laatste boek van John Le Carré gelezen 'Spion buiten dienst'.
Bij hem zijn de spionnen 'echte' mensen, met hun goede en hun minder fraaie kanten, mensen die ook kunnen falen.
Een boek van één van de grootmeesters van de spionage literatuur tegenover een verhalen verteller, die zijn favorieten ophemelt.