Een mooie in de reeks rond inspecteur Montalbano

'Gestolen vieruurtjes' is al een oudere uit de reeks van Andrea Camilleri rond zijn inspecteur Montalbano (derde uit de reeks)

Het boek speelt op een fictieve plaats in Sicilië.
Een oude man wordt dood in de lift van zijn appartementsgebouw gevonden.
Op zee wordt opent een Tunesische patrouille boot het vuur op een vissersboot, waarbij een bemanningslid sterft.
Montalbano heeft al snel door dat beide feiten met mekaar in verbinding staan. Karima, een Tunesische poetsvrouw, maar ook veel meer, speelt daarbij een rol.

Zo ontstaat een politieroman met verschillende verhaallijnen, waarbij de onderlinge verbanden echter steeds duidelijker worden in een mooie spanningsopbouw. Uiteindelijk speelt op de achtergrond ook een verhaal van corrupte regeringsambtenaren, maar ook van internationale intriges.

Verwacht in Camilleri's boeken geen grote actiescènes of nagel bijtende spanningsmomenten.
Montalbano is een speurder, die op een geduldige, maar ook gedreven manier achter de waarheid komt. In die zijn lijkt hij trouwens op commissaris Maigret van Georges Simenon.

Andrea Camilleri is een meester in het neerzetten van zijn karakters. Het zijn in zekere zin types, maar dan levensecht uitgewerkt.
Boven alles is daar de figuur van Montalbano zelf: een knorrige en bijwijlen chagrijnige speurder, maar gepassioneerd voor zijn werk en met een grote liefde voor zijn medemensen. En die ook houdt van veel en goed eten

Het boek is ook doorspekt met de nodige humor en zelfs ietwat hilarische momenten.
Andrea Camilleri gebruikt in zijn boeken - voornamelijk in de dialogen - ook de soms ietwat speciale uitdrukkingsvormen van het Siciliaanse Italiaans. Dit is in het begin even wennen, maar stoort eigenlijk niet. Ik heb het boek in een Franse vertaling gelezen (kan dus niet zeggen hoe de Nederlandse vertaler dit heeft aangepakt).