Een ideaal boek om te lezen op een druilerige dag

Flo van Dieven is een stuntel eersteklas, neemt impulsieve beslissingen en maakt met iedereen ruzie. Ze is al 4 jaar mama van Sebastiaan, maar is gescheiden van zijn papa Jaime. Ze worstelt nog steeds met de overtollige zwangerschapskilo’s en daar bovenop is ze ook nog eens haar job kwijtgeraakt.
Op de begrafenis van de grootvader van haar beste vriend Sam komt ze tot het besef, ‘Moet je iets gedaan hebben voordat je voorgoed je ogen sluit? Een soort lijstje hebben afgewerkt?’ Dit zet Flo, maar ook ons als lezer aan het denken.
Het eerste wat mij opviel bij het boek is de kaft waarop je een vrouw met een klein jongetje ziet staan. Dit duidt op de onvervalste moederliefde die als een rode draad door het boek loopt, want als er één iemand is die Flo kan raken is het wel haar zoontje Sebastiaan.
Of zou het toch de jongen met de tuinbroek zijn die Flo sedert de begrafenis ziet? Want wie is hij?
Het boek begint luchtig met veel grappige momenten maar naarmate het boek vordert wordt duidelijk dat er meer aan de hand is met Flo dan eerst gedacht. Ze worstelt met dingen uit haar verleden, maar niemand lijkt haar serieus te nemen. Allerhande zware thema’s zoals scheiding, ziekte en liefde komen aan bod wat maakt dat je redelijk snel in het boek zit en heel graag wil weten wat er precies met Flo aan de hand is. Beetje bij beetje wordt dit onthuld en wanneer de precieze oorzaak aan het licht komt lijkt die zo ernstig dat je toch wel meevoelt met Flo, maar ook met Jaime.
De niet al te lange hoofdstukken, gemakkelijke schrijfstijl en de flashbacks vormen uiteindelijk een duidelijk verhaal, wel zonder veel diepgang maar waar je wel heel vlot doorheen komt. Een ideaal boek om te lezen op een druilerige dag, gezellig in de zetel, wanneer je even geen zin hebt om heel veel na te denken.
De voorkaft belooft een feelgood, maar het boek neigt naar mijn gevoel meer naar een gewone roman want de luchtigheid die ik verwachtte na het lezen van de flaptekst komt enkel in het begin voor. Maar al bij al heb ik toch van dit boek genoten en kan ik het mensen die graag een roman met een lach en een traan lezen aanraden.