Mijn moeder is een dekbed

Adam woont met zijn zusje en moeder. Moeder ligt eigenlijk al een hele poos in bed. Ze is moe. Wanneer er mensen op de deur kloppen, doen ze alsof ze er niet zijn. Brieven met rekeningen belanden in een keukenkasje dat daarna weer heel snel wordt gesloten. Geld voor eten is er bijna niet, dus eten ze al een hele poos noedels terwijl het zusje van Adam eigenlijk heel veel trek heeft in kaas. De hond van Adam moet weg, omdat ze niet voldoende geld hebben om voor hem te zorgen. Ook loopt Adam op veel te kleine schoenen.

Adam besluit zijn moeder niet eens te vragen om geld voor het schoolkamp. Hij weet al dat dit er toch niet is. Gelukkig heeft Adam zijn beste vriendin Maysa nog. Iedere maandag spreken ze samen af op het toilet om zo niet aanwezig te hoeven zijn bij de leuke weekeindkring gesprekken. Adam heeft namelijk nooit leuke weekeindverhalen én Maysa's ouders werken altijd, waardoor ze ook geen weekeindverhalen heeft. Dan lijkt Maysa hem opeens te negeren. Ook wordt hij steeds meer geplaagd en gepest vanwege de geur van zijn kleding

Op een mooie en realistische manier beschrijft Lysette van Geel over armoede en wat dit doet met kinderen. Als lezer mogen we armoede beleven door de ogen van een jongen uit groep 8. Een boek dat me geraakt heeft. Er leven veel meer kinderen in armoede dan wij als volwassenen merken. Zij kunnen dit, net zoals Adam voor ons verbergen. Een boek waardoor even wat anders ga kijken naar de leerlingen op mijn school. Een boek dat iedereen die met kinderen werkt zou moeten lezen!