We moeten je iets vertellen

Hazel is gelukkig met haar vader, moeder, broertje Nathan en zus Rivka. Tot het moment dat haar ouders aangeven iets te willen vertellen. De ouders van Hazel vertellen hun kinderen dat ze uit elkaar gaan. Hazel wil dit helemaal niet en bedenkt een plan om haar ouders tijdens de zomervakantie in Italië haar ouders weer bij elkaar te brengen. Alleen blijkt deze vakantie helemaal niet door te gaan. In plaats daarvan gaat moeder alleen naar een vriendin in Zwitserland, vader blijft bij de boekhandel, Rivka gaat op vakantie met haar vriendin, Nathan gaat op vakantie met een vriendje en Hazel wordt naar haar oma op het eiland gestuurd.
Hazel heeft er helemaal geen zin in. Ze reist alleen met de boot naar het eiland. Op het eiland blijkt oma haar helemaal niet op te wachten. Dan blijkt al snel dat oma een beetje vergeetachtig is. Al snel vindt Hazel een fijn routine. Ze gaat 's ochtends wandelen met de blinde hond van oma en daarna gaat ze naar het strand met Raaf en Kean, twee jongens die ze op de boot heeft ontmoet. Raaf en Kean zijn neven van elkaar, waarbij Kean een beetje voor de autistische Raaf zorgt. In het huis ontdekt Hazel een stapel brieven aan haar vader waardoor ze erachter komt dat de scheiding van haar ouders echt niet meer goed zal komen.

Dit boek omvat een aantal grote onderwerpen: scheiding, geaardheid, overlijden van dieren en mensen. Slegers maakt met dit boek deze onderwerpen bespreekbaar voor jong en oud. Een boek dat je van het eerste hoofdstuk tot de laatste pagina boeit. Slegers had met 'Briefjes voor Pelle' al een bijzonder mooi boek geschreven, maar dit boek is opnieuw een boek dat als het aan mij ligt opgenomen wordt in de beste jeugdliteratuur allertijden. Een must-have voor iedere schoolbibliotheek en een must-read voor leerkrachten en leerlingen uit groep 7 en 8.