Minst favoriete Orhan Pamuk

Vooralsnog mijn minst favoriete boek van Orhan Pamuk. Zijn archaïsche taalgebruik en ellenlange zinnen meanderen nu wel erg veel kanten op zonder dat het iets toevoegt aan het grotere geheel. Het levert een overvolle roman op die uit zijn voegen barst van intertekstuele verwijzingen naar volksverhalen, kunstwerken en discussies over iconoclasme en vermenging van stijlen. Iets meer gedoseerd en deze intelligent gecomponeerde roman was ook beter tot zijn recht gekomen. De detective-insteek en het liefdesverhaal houden er nog een beetje de spanning in, maar over de gehele linie is het een roman waarbij ik iets te vaak door de zure appel heen moest bijten om bij de mooie passages te komen.