Kerstklassieker maar geen literair meesterwerk

Ik schrijf dit als weinig kerstbomen de jaarwisseling hebben overleefd. Maar in 'Stargate. Een Kerstvertelling' (2021) klampt de tienjarige Ronja zich vast aan de droom dat haar alcoholistische vader lang genoeg een baan vasthoudt om een kerstboom te kopen. Ze weet zelfs een baantje voor hem te regelen bij een kerstbomenhandelaar. Dit jaar is oudere zus Melissa oud genoeg om zelf bij te springen als pappa dreigt te zwichten voor de verleidingen van buurtcafé Stargate. Al moet Ronja zelf kerstbomen verkopen om haar dromen over stabiliteit en veiligheid te verwezenlijken. De novelle is energiek opgezet met korte hoofdstukjes, pakkende dialogen en een speelse vermenging van werkelijke gebeurtenissen met herinneringen of fantasieën. Ook knap hoe Ingvild H. Rishøi associaties oproept met andere kersticonen als Ebenezer Scrooge, Jezus Christus en het meisje met de zwavelstokjes. Toch blijf ik aan het einde wat op mijn honger zitten als 'Stargate. Een Kerstvertelling.' (2021) vooral zelf een kerstklassieker blijft. Het zegt niet écht iets over maatschappelijke problemen en de rafelrandjes passen bij genreconventies.