Voor de trein des levens heeft niemand een dienstregeling

De introspectie van een man van middelbare leeftijd die geconfronteerd wordt met vergankelijkheid en die in die melancholische gemoedstoestand op zoek gaat naar het levensverhaal van een Portugese schrijver. Kan het verhaal van deze man, wiens leven op veel vlakken parallel loopt aan het zijne, de antwoorden geven op de rusteloosheid die hem teistert? Hoe ver kan een mens gaan om verleden en toekomst in een zekere vrijheid door te brengen terwijl zoveel al vast lijkt ze zijn gelegd door andere factoren?

Niet altijd even makkelijk om doorheen te komen, maar het is uiteindelijk een bevredigend werk dat loepzuiver tot de kern komt van wat het betekent een mens te zijn in deze vergankelijke wereld. Al terug bladerend door de passages vanuit Amadeu's perspectief kon ik niet anders dan concluderen hoe waar zijn woorden zijn. Wel had ik het de laatste vijftig bladzijdes een tikkeltje zwaar toen het verhaal van Gregorius mij niet meer zoveel kon boeien en het verhaal van Amadeu zo goed als afgerond leek. Het boek had zeker een slag compacter gekund.